The Law No.7143 Regarding the Restructuring of Certain Receivables (Amnesty Law) has entered into force as of May 18th, 2018 by being promulgated on the Official Gazette.

1) Scope of The Law

This law provides various advantages to taxpayers. In general, the following receivables and transactions are covered by the Law:

• Restructuring of public receivables which have been accrued but unpaid (tax, customs duty, SSI and other receivables)

• Opportunity to benefit from the Law for taxes which will be accrued as a result of inspections or assessment processes commenced before the Law (Restructuring of the receivables not accrued yet)

• Declarations made by regret or voluntary

• Tax Base and tax increases

• Stock declaration and correction of accounting entries

• Cash Repatriation

2) Restructuring of accrued and unpaid receivables

Following receivables which have accrued, but are not yet paid, or whose payment deadline has not yet expired as of (and including) the date when this Law is published;

Note:

Whole secondary receivables such as delay charges will not be collected. Instead, an amount to be calculated based on monthly change rates of “Domestic Price Index” will be collected.

Furthermore, in case the calculated amount is fully paid within the first legal payment period, an extra discount of 90% will be applied on the amount to be collected.

3) Receivables which have not accrued yet or still in the stage of litigation (disputed receivables)

A) Litigation process has been initiated or term of litigation process has not expired.

B) Tax Court Decision

1) In case Tax Court cancels the assessment

2) In case the Tax Court approves the assessment

3) In case Council of State or Regional Administrative Court overturns the decision of the Tax Court

Note:

In case the decree is made in a manner to partially approve and partially overturn, what shall be done?

Terms of approval decision shall be valid for the approved part while terms of reversing decision shall be valid for the overturned part.

C) On tax settlement phase 

4) Tax Base Increase

Among other various regulations, the Law No. 7143 granted the taxpayers the opportunity to voluntarily increase the taxes and tax bases declared during the fiscal years 2013, 2014, 2015, 2016 and 2017.

Accordingly, the taxpayers will not undergo any tax inspection or tax assessment regarding the income tax, corporate tax, income withholding tax (i.e. on salary payments, rental payments, independent professional service fee payments and the payments associated with multi-year construction works) and VAT amounts declared during the concerning fiscal years on condition that the tax / tax base amounts are increased and the tax amounts are paid at rates specified by the law.

A) Enhancement of the Corporate Tax

Please note that the corporate tax bases enhanced within the scope of the Law No. 7143 cannot be lower than a certain threshold. The relevant rates and amounts are summarized in the table below;

The enhanced corporate tax bases shall principally be subject to corporate tax at a rate of 20%. However, corporate tax rate shall be applied at 15% upon the fulfilment of the following conditions; 

• Corporate tax returns were submitted and corporate tax liabilities were paid within the specified time limits in 2013, 2014, 2015, 2016 and 2017 and

• The taxpayer has not benefited from the provisions of the law regarding the restructuring of the public receivables.

Please note that pursuant to the Article 5 of the Law No. 7143, taxpayers are allowed to make the payments in maximum six equal instalments.  

Note:

• Taxpayers can increase the tax base for specified fiscal years or preferred fiscal years.

• Tax payers can increase the tax base even if there is no tax base in the CIT Return or even no CT return has been declared. Minimum increase amounts are announced; tax base increase amount for the preferred fiscal years. (e.g.) TRY 40.701 will be applied to fiscal year 2015.

• The Law states that if income and corporate income taxpayers increase their annual corporate income tax bases for the fiscal years between 2013 and 2017 at the rates specified in the Law, no tax inspection or tax assessment will be conducted on these taxpayers regarding the taxation periods and tax types, tax bases which have been increased.

• If taxpayers benefited from investment allowance during the years they benefited from the corporate tax base increase, they are required to increase also the withholding related to investment allowance

• Tax to be paid over increased base will be considered as non-deductible expense.

• Half of previous year losses related to the fiscal years in which tax bases have been increased can be offset against the profit of 2018 and the following years. In other words the other half of the relevant losses cannot be benefitted.

• Stamp tax will not be levied on declarations submitted for tax base increase purposes.

• Deferred losses and previous years losses regarding exemptions and deductions cannot be offset from the increased bases.

B) Enhancement of the VAT

Pursuant to the Article 5/3/a of the Law No. 7143, in the event that the taxpayers declare additional VAT amounts for the 2013, 2014, 2015, 2016 and 2017 fiscal years at the rates specified by the law, they will not undergo any tax inspection nor will they be subject to any tax assessment from the perspective of the VAT legislation for the concerning periods. The additional VAT amounts shall be required to be declared by the end of the second month following the month in which the law is published on the Official Gazette. The relevant rates are summarized in the table below;

Note:

•  VAT increase will be performed for a full fiscal year.

• Taxpayers who has not calculated VAT amount due to various reasons or taxpayers who has calculated VAT amount which is consisting only of deliveries within the scope of defer-cancel implementation can benefit from VAT base increase on the condition that corporate tax base increase has been realized for the concerning year. For such cases, VAT to be paid will be calculated by applying 18% to the increased corporate tax base.

• Administration’s right to conduct tax inspection will be reserved for those who has made request for VAT refund.

• Tax inspections can also be made for deferred taxes. However, no assessment will be made as a result of inspection regarding the years in which tax base increase has been realized.

C)  Enhancement of the WHT on Salary Payments

As expressed before, the scope of the provisions of the law in connection with the enhancement of the tax and tax base amounts covers WHT (i.e. on salary payments, rental payments, independent professional service fee payments and the payments associated with multi-year construction works) as well. For the sake of practicality, only the WHT applicable over the salary payments will be analyzed in this circular.

Pursuant to the Article 5/2/a of the Law No. 7143, in the event that the taxpayers declare additional WHT (i.e. on salary payments) amounts for the 2013, 2014, 2015, 2016 and 2017 fiscal years at the rates specified by the law, they will not undergo any tax inspection nor will they be subject to any tax assessment from the perspective of the income tax legislation (i.e. as far as the salary payments are concerned) for the concerning periods. The additional WHT amounts shall be required to be declared by the end of the third month (31 August 2018) following the month in which the law is published on the Official Gazette. The relevant rates are summarized in the table below;

5) Declarations To Be Made For The Receivables From Shareholders & Cash Accounts

Provisions of the Law No.7143 also allows the taxpayers to declare certain fixtures and commodities which are deemed to be present in the records despite not being present in the enterprise, such as fixtures, machinery and equipment, inventory, cash balance and receivables from shareholders.

Stocks & Accounting Record Corrections Table:

According to the Article 6 of the Law No.7143, taxpayers are required to pay additional taxes in the amount of % 3 over the receivables from shareholders and cash balances declared through amnesty returns.

The amounts stated in the 31.12.2017 books have to be declared and corrected by the last day of the 3rd month (31 August 2018) following the publishing date of the Legislation.

The taxes paid may not be offset from income or corporate tax and may not be deemed as expense in the calculation of the tax base.

6) Payment

As mentioned above, taxpayers are allowed to make the tax base increase payments in maximum six equal installments.

The taxpayers will be granted the opportunity to make the payments in 18 installments over a time period spreading to 36 months. However, they might opt to make the payments over a shorter period of time.

The taxpayers will be granted the opportunity to make the payments in equal installments to be paid in a bimonthly periods. In the event that the taxpayers opts to make the payments in installments, the amount due will be multiplied by a coefficient that will vary depending on the number of installments. The taxpayers might also decide on making the payments in a lump. The payments will commence as from September 2018. The relevant payment opportunities are summarized in the table below; 

Yours sincerely,

ozdogrular

Mükellefin Mali Müşavirinin şahsından kaynaklanan özel durumun mücbir sebep olup/olamayacağı

213 sayılı VUK’nun 13. maddesinde mücbir sebep konusu düzenlenmiştir. Buna göre, vergi ödevlerinden herhangi birisinin yerine getirilmesine mani olacak derecede ağır hastalık, ağır kaza ve tutukluluk yine yangın, yer sarsıntısı ve su basması gibi afetler, kişinin iradesi dışında vukua gelen mecburi gaybubetler, vb. haller yasada mücbir sebep olarak belirtilmiş bulunmaktadır. Mücbir sebep, vergiyi doğuran olayı etkilememektedir. Ancak, mücbir sebep dolayısıyla vergi alacağının doğması üzerine mükellefçe yerine getirilecek vergileme ile ilgili ödevlerin müddetini ancak uzatabilmektedir. Mücbir sebep durumunda genel olarak vergileme ile ilgili bir görevin yerine getirilmesi açısından gerek kanunen ve gerekse idari sürelerin tümü işlememektedir. Yani, bütün süreler durmaktadır. Bu sürelere ödeme ve bir hak veya olanağın kullanılması ile ilgili süreler de dahil olmaktadır.(1)

Bazı olağanüstü durumlarda mükelleflerin isteseler de ödevlerini zamanında yerine getirmeleri mümkün olmayabilir. İşte böyle durumlarda kanun olağandışı durum sona erinceye kadar mükellefin ödevlerini ertelemekte ve tarh zamanaşımını da ertelenen süre kadar uzatmaktadır. VUK’nunda mücbir sebep hali olarak belirlenen bu tür olağanüstü durumlar 13. maddede örnek verilmek suretiyle sayılmaktadır. Böylelikle mücbir sebepler sınırlandırılmamakta fakat örneğe uygun sebepler mücbir sebep olarak kabul edilmektedir. Bir başka ifade ile, kanunda sayılan durumların oluşması halinde her halükarda mücbir sebebin oluştuğu kabul edilmekte fakat sayılan sebeplere benzer durumların ortaya çıkması da vergi idaresince mücbir sebep olarak kabul edilmektedir.(2)

Uygulamada, özellikle, muhasebecinin hastalığı nedeniyle kayıtların zamanında yapılmamış olduğu hallerde bunun mücbir sebep sayılarak, ceza uygulanmaması gerektiği mükelleflerce ileri sürülür.

Vergi idaresinin muhatabı, mükellefin kendisi veya bazı özel durumlarda kanuni temsilcisidir. Muhasebeci, mükellefin ödevleri bakımından, vergi idaresine muhatap veya ona karşı sorumlu değildir. Bu nedenle muhasebecinin şahsı ile ilgili mücbir sebep, mükellef yönünden geçerli sayılmaz.

Bununla beraber, Danıştay’ın muhasebecisinin hastalığını mücbir sebep sayan bazı kararları bulunmaktadır. dördüncü Dairensin 6.6.1953 tarih, E:1953/2084-K:1953/1673 sayılı kararında, muhasebecinin hastalığı mücbir sebep sayılmamış, buna karşılık 26.01.1962 tarih, E:1958/6586-K:1962/497 sayılı bir başka kararda “muhasebecinin hastalığı tevsik edildiği ve iki ay işine bakamayacak muhasibin yerine aynı işten anlar bir başkasının ikamesinin her zaman mümkün olmayacağı” gerekçesi ile durum mücbir sebep olarak kabul edilmiştir.

Danıştay’ın bu konudaki kararlarını olayına münhasır saymak gerekir. Bizce, istisnai durumlar dışında muhasebecinin şahsı ile ilgili mücbir sebep mükellef yönünden hüküm ifade etmez.

Ancak, kayıtların zamanında işlenmesinde ayrı özellik vardır. VUK’nun 219. maddesinde kayıtların mazeretsiz ve sebepsiz olarak on günden fazla geciktirilmeyeceği belirtilmiştir. 219. madde uygulaması bakımından geçerli mazeret ve sebepler, mücbir sebeplerden çok daha geniş kapsamlıdır. Muhasebecinin hastalığı, mükellef yönünden hüküm ifade eden bir mücbir sebep sayılmayacak olmakla beraber, kayıtların geciktirilmesinin haklı bir mazereti olarak kabul edilmek ve dolayısı ile ceza uygulamamak gerekir.(3)

Diğer taraftan, Maliye Bakanlığının Şanlıurfa Valiliğine gönderdiği bir yazıda muhasebecinin hasta olması halinde mükellef yönünden bu mükellefin kayıtlarını tutan muhasebecinin durumunu mücbir sebep olarak kabul etmiştir. Muhasebecinin hasta olmasının işletme açısından mücbir sebep olarak kabul edilmesi gerektiği yönünde yargı kararları bulunmakta ise de her olayı münhasıran değerlendirmek uygun olur. Muhasebecinin hasta olması kayıtların geciktirilmesi açısından mücbir sebep sayılabilir ancak beyannamenin tevdii açısından mücbir sebep kabul edilmesi zordur. Bununla birlikte vergi idaresi, hastanede yatakta tedavi gören bir serbest muhasebeci mali müşavir için, hastanede geçen süreyi hem kendisi hem defterlerini tuttuğu mükellefler için mücbir sebep olarak kabul etmiştir.(4)

Yanı sıra, şirket müdürünün tutuklu olması halinde şirket borcunun ödenmesi ile ilgili 4811 sayılı kanun gereği yapacağı taksit ödemelerinin şirket müdürünün tutuklu olması dolayısıyla mücbir sebep kapsamında değerlendirilmemiştir.(5) Nazlı Gaye Alpaslan

http://www.hurses.com.tr/av-nazli-gaye-alpaslan/mukellefin-mali-musavirinin-sahsindan-kaynaklanan-ozel-durumun-mucbir-sebepleri/haber-19203

------------

(1) ALPASLAN N.Gaye, Vergi İhtilafları ile ilgili Makale, Yorum ve İncelemeler, İzmir- 2015

(2) VUK md. 13

(3) ÖZBALCI, VUK Yorum ve Açıklamaları, Oluş Yayıncılık, Ocak, 2008, s.176

(4) TC Maliye Bakanlığı Gelirler Genel Müdürlüğünün Şanlıurfa Valiliğine gönderdiği 15.7.1999 tarihli ve 30257 sayılı yazısı.

(5) Dnş. 4. D. nin 23.6.2004 gün ve E:2004/178-K:2004/1479 sayılı kararları. Bkz. Vergi dünyası, Ocak 2007, s.305, (2005 ve sonraki yıllara ilişkin yollamalar için bkz. http://www.vergidunyasi.com.tradresine gidilmelidir)

İş sağlığı ve güvenliğinin sağlanmasına işverenin önemli yükümlülükleri vardır. İşverenler, çalışanların iş sağlığı ve güvenliği eğitimleri ile ilgili programları yapmak, eğitim için gerekli yer tahsis ve araç tahsisi yapmak ve çalışanların bu eğitime katılmalarını sağlamakla görevlidir. Çalışanlara verilen eğitimleri mutlaka belgelendirilmelidir.

Geçtiğimiz günlerde Çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik'te yapılan değişiklikle; 24 Mayıs 2018 tarihinden önce verilen ancak mücbir sebeplerle belgelendirilemeyen işe başlama eğitimi, bilgi yenileme eğitimi ve ilave eğitimler 24 Mayıs 2018 tarihinden sonra 1 ay içerisinde belgelendirilecektir.

***
“İşe başlama eğitimleri” zorunlu!

İşveren, çalışmaya başlamadan önce işe başlama eğitimi almasını sağlamakla yükümlüdür. Bu eğitimler işverence veya işveren tarafından görevlendirilen bilgi sahibi ve deneyimli çalışanlarca verilebilir. İşe başlama eğitimi her çalışan için en az iki saat olarak düzenlenmelidir.

İşe başlama eğitimleri genel konular, teknik konular, sağlık konuları ve diğer işe özgü konular olmak zorundadır. İşe özgü eğitimlerin mutlaka verilmesi gerekmektedir. Örneğin; kapalı ortamda çalışma, yüksekte çalışma eğitimleri gibi. Ayrıca çalışanların iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerine yönelik hazırlanmış olan yönetmelikte yapılan değişiklikle sağlık konuları arasına “tütün ürünlerinin zararları ve pasif etkilenim” ilave edilmiştir. İşyerinde tütün ürünlerinin kullanımı, zararları ve etkileri hakkında da bilgi verilmesi şarttır.

***
Geçici işçiler ve alt işveren işçileri de eğitim almalıdır!

4857 Sayılı Kanun’a göre yapılan geçici iş ilişkisinde, geçici bir süre ile çalışanları kendi işyerinde çalıştırmak üzere devralan işveren, devraldığı çalışanların iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerinin verilmesinden sorumludur. Ayrıca geçici bir süre ile çalışanları kendi işyerinde çalıştırmak üzere devralan işveren, devraldığı çalışanları ve işverenlerini iş sağlığı ve güvenliği risklerine ilişkin bilgilendirmek zorundadır.

Asıl işveren-alt işveren ilişkisi kurulan işyerlerinde, her işveren kendi çalışanlarının iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerinin verilmesinden sorumludur. Asıl işveren, alt işverenin çalışanlarının iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerine dair belgeleri kontrol etmekle yükümlüdür. Ayrıca asıl işveren, alt işverenin çalışanlarına işe başlamadan önce işyerine özgü risklere ilişkin bilgi vermelidir.

***
Çırak ve stajyerlerin sorumluluğu

Çırak ve stajyerlerin eğitim ve bilgilendirilmelerinden uygulamalı eğitim alınan işyerinin işvereni sorumludur. Ancak işverenin kabul etmesi halinde çırak ve stajyerlerin eğitimini devam ettirdiği eğitim ve öğretim kurumunda tamamladığı iş sağlığı ve güvenliği dersleri veya kursları temel eğitim yerine geçmektedir.

*** 
Eğitim programı hazırlanmalı!

İşveren, tehlike sınıfına göre belirlenmiş olan düzenli aralıklar süresince eğitim faaliyetlerini gösteren yıllık, iki yıllık veya üç yıllık eğitim programlarının hazırlanmasını sağlamak ve onaylamakla yükümlüdür. Buna göre işveren;
- Çok tehlikeli sınıfta yer alan işyerlerinde yılda en az bir defa,
- Tehlikeli sınıfta yer alan işyerlerinde iki yılda en az bir defa,
- Az tehlikeli sınıfta yer alan işyerlerinde üç yılda en az bir defa düzenli eğitim vermekle yükümlüdür.
Düzenli eğitimler tehlike sınıfına göre asgari sürelerle verilmek zorundadır. Çalışanlara verilecek temel eğitimler, işin devamı süresince belirlenen düzenli aralıklar içinde;
- Az tehlikeli işyerleri için en az sekiz saat,
- Tehlikeli işyerleri için en az on iki saat,
- Çok tehlikeli işyerleri için en az on altı saattir. Resul Kurt

https://www.dunya.com/kose-yazisi/isverenler-dikkat-is-guvenligi-egitimleri-degisti/417655

Ticaret Kanunu'nun 398. maddesi; anonim şirketlerin ve şirketler topluluğunun finansal tabloları ile yönetim kurullarının yıllık faaliyet raporunun; envanterlerinin, muhasebelerinin ve Türkiye Denetim Standartları'nın öngördüğü ölçüde iç denetimlerinin, pay senetleri borsada işlem gören şirketlerin risk saptanmasına ilişkin komite raporlarının, Türkiye Muhasebe Standartları'na, kanuna ve esas sözleşmenin hükümlerine uyulup uyulmadığının incelenmesini denetlenmesini öngörmüş ve bu denetlemenin Kamu Gözetimi, Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumu'nun belirlediği esaslar bağlamında, bağımsız denetçilik mesleğinin gerekleriyle uyumlu bir şekilde yapılmasını hükme bağlamıştır.

Yukarıda aktardığımız düzenleme aslında bütün anonim şirketleri kapsamına almakla birlikte, kanunun yayımı tarihinde özellikle maliyetler yönünden gelen eleştiriler sonucu, denetim düzenlemelerinin kademeli olarak yürürlüğe girmesi öngörülmüş ve bu nedenle de anılan kanunun 397/4 maddesi ile bu kapsamda denetime tabi olacak şirketlerin belirlenmesi yetkisi Bakanlar Kurulu'na verilmiştir.

Denetime tabi olacak şirketlerin belirlenmesine dair ilk olarak 19/12/2012 tarihli ve 2012/4213 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı yürürlüğe konulmuştur. 23/01/2013 tarih ve 28537 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren bu kararda zaman içerisinde değişiklikler yapılmış, kararda belirlenen ölçütler kademeli olarak düşürülerek denetime tabi olacak şirketlerin kapsamı genişletilmiştir.

Gerek denetime tabi olmak için geçerli olan ölçütleri bir kademe daha düşürerek denetim kapsamını genişletmek, gerek mevcut karara ekli (I) ve (II) sayılı listeleri yeniden ele alarak özellikle (II) sayılı liste kapsamında yer alan şirketler için ayrı denetim kriterlerini geçerli kılma amacıyla, söz ettiğimiz Bakanlar Kurulu Kararı yürürlükten kaldırılarak yerine 26/03/2018 tarihli ve 2018/11597 sayılı Bağımsız Denetime Tabi Şirketlerin Belirlenmesine Dair Bakanlar Kurulu Kararı yürürlüğe konulmuştur. 26/05/2018 tarih ve 30432 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan bu karar, 01/01/2018 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere yürürlüğe girmiştir.

Bu itibarla, 2018 yılında denetime tabi olup olmadığının değerlendirmesini eski karar hükümlerine göre yaparak denetime tabi olmadığı için denetçi seçimini gerçekleştirmeyen şirketlerin, denetime tabi olup olmadıklarını yeni karar hükümleri çerçevesinde tekrar değerlendirmesi, yeni karara göre denetime tabi olunduğunun anlaşılması durumunda ise denetçi seçimini gerçekleştirmeleri gerekmektedir.

Hem bu kararın getirdiği ölçütlerin değerlendirilmesi ve şirketler bazında duraksamaların giderilmesi hem de bağımsız denetimde yaşanan sorunlar ve denetim ölçütlerindeki gelişmelerin değerlendirilmesi amacıyla İstanbul SMMM Odası ile benimde İcra Kurulu Üyesi olduğum İstanbul Vergi Merkezi (İVM) işbirliği yaparak “Bağımsız Denetimde Gelinen Nokta” başlığı ile bir panel düzenlemiştir.

İVM İcra Kurulu Başkanı Prof. Dr. Hakan Üzeltürk ile İstanbul SMMM Odası Başkanı Yücel AKDEMİR’in açılış konuşmalarını müteakip, Marmara Üniversitesi E. Mali Hukuk Öğretim Üyesi ve İTO Baş Hukuk Müşaviri Dr. Veysi Seviğ’in yönetiminde gerçekleştirilecek Panel’de Galatasaray Üniversitesi İİBF Dekanı ve İVM İcra Kurulu Üyesi Prof. Dr. Volkan Demir “Bağımsız Denetim Uygulamalarına Genel Bakış”, KGK Başkan Yardımcısı Derviş Altınok Bağımsız Denetimde Mevcut Durum, Sorunlar ve Devam Eden Çalışmalar”, YMM Erdal Aslan “Bağımsız Denetimde Mevcut ve Olası Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, TÜRMOB Bağımsız Denetim Koordinatörü Doç. Dr. Zafer Sayar “Meslek Mensubu Olarak Bağımsız Denetçi, Analiz ve Öneriler” başlıklı tebliğlerini sunacaklar.

1 Haziran Cuma günü saat 14 ilâ 17 arasında İstanbul SMMM Odası'nın Kültür ve Hizmet Binası'nda (Kurtuluş /Şişli) yapılacak olan toplantı, bütün meslek mensupları ile stajyerlerine açıktır.

Özellikle yeni kararname karşısında durumunu saptamakta duraksamaları olan ve/veya kapsama yeni girenlerin yapmaları gerekenler konusunda bilgi sahibi olmak isteyen şirketlerin mali müşavir veya muhasebecilerinin izlemelerinde büyük yarar olan toplantıyı duyurması benden, katılması sizden. Bumin Doğrusöz

https://www.dunya.com/kose-yazisi/bagimsiz-denetimin-yeni-olcutleri-ve-sorunlari-toplanti-duyurusu/417652

26 Mayıs 2018 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan 7143 Sayılı Kanun Kapsamında Gümrük Alacaklarının Yeniden Yapılandırılmasına İlişkin Tebliğ yürürlüğe girdi. Tebliğ ile 31/3/2018 tarihinden (bu tarih dâhil) önce 4458 sayılı Gümrük Kanunu ve bu kanunla ilgili olan diğer kanunlar kapsamında gümrük yükümlülüğü doğan ve tahsilatı için takibine başlanan gümrük vergileri, idari para cezaları, faizler, gecikme faizleri, gecikme zamları gibi alacakların yeniden yapılandırılarak tahsiline ilişkin usul ve esaslar belirlenmiştir.

27 maddeden oluşan tebliğde farklı aşamalardaki farklı vergi alacaklarına farklı usulde yapılandırma belirlenirken genel hatlarıyla 31/03/2018 tarihinden (bu tarih dâhil) önce bir gümrük yükümlüğü doğması yani bir gümrük vergisi ödeme zorunluluğunun olduğu durumlarda gümrük vergilerin tahsilini gerekli kılarken bu vergilere bağlı faiz, gecikme faizi, gecikme zammı gibi fer’i amme alacakları ile idari para cezalarının tahsilinden vazgeçileceğini ifade ediyor. İlhan Bulut

https://www.dunya.com/kose-yazisi/gumruk-vergileri-idari-para-cezalari-ve-faizlerinde-yapilandirma/417653

2008 yılında 5811 sayılı, 2013 yılında 6486 sayılı, 2016 yılında 6736 sayılı kanunlarla yapılan “Varlık Barışı”na ilişkin düzenlemelerin bir benzeri 7143 sayılı “Vergi Ve Diğer Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun” la yapılmış olup, anılan kanun 18 Mayıs 2018 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.

Anılan kanunun 10’ncu maddesinin 13 nolu fıkrasında yer alan “Varlık Barışı”na ilişkin düzenlemeleri şöyledir:

Yurtdışındaki varlıklar

Yurt dışında bulunan,
- Para, 
- Altın, 
- Döviz, 
- Menkul kıymet ve diğer sermaye piyasası araçlarını,

7143 sayılı Kanun'un 10’ncu maddesinin 13 nolu fıkrası hükümleri çerçevesinde 30/11/2018 tarihine kadar Türkiye’deki banka veya aracı kuruma bildiren gerçek ve tüzel kişiler, söz konusu varlıkları serbestçe tasarruf edebileceklerdir.

Banka ve aracı kurumlar, kendilerine bildirilen varlıklara ilişkin olarak %2 oranında hesapladıkları vergiyi, 31/12/2018 tarihine kadar vergi sorumlusu sıfatıyla bir beyanname ile bağlı bulunduğu vergi dairesine beyan edecekler ve aynı sürede ödeyeceklerdir. (Başka bir deyişle; 30/11/2018 tarihine kadar Türkiye’deki banka veya aracı kuruma bu varlıkları bildiren gerçek ve tüzel kişiler % 2 oranındaki vergiyi banka ya da aracı kuruma ödeyeceklerdir.)
Yukarıda açıklanan kapsamdaki varlıklar nedeniyle hiçbir suretle vergi incelemesi ve vergi tarhiyatı yapılmayacaktır. Ancak, bu hükümden faydalanılabilmesi için bildirilen tutarlara ilişkin tarh edilen verginin vadesinde ödenmesi bildirilen varlıkların, bildirimin yapıldığı tarihten itibaren üç ay içinde

- Türkiye’ye getirilmesi veya 
- Türkiye’deki banka ya da aracı kurumlarda açılacak bir hesaba transfer edilmesi şarttır.

Ancak, 31/7/2018 tarihine kadar; yukarıdaki kapsamdaki varlıklar banka ve aracı kurumlara bildirilir ve aynı tarihe kadar Türkiye’ye getirilirse bu varlıklara ilişkin olarak her hangi bir vergi ödenmeyecektir.

Öte yandan, yukarıda belirtilen kapsama giren varlıklar, yurt dışında bulunan banka veya finansal kurumlardan kullanılan ve 18 Mayıs 2018 tarihi itibarıyla kanuni defterlerde kayıtlı olan kredilerin en geç 30/11/2018 tarihine kadar kapatılmasında kullanılabilir. Bu takdirde, defter kayıtlarından düşülmesi kaydıyla, borcun ödenmesinde kullanılan varlıklar için Türkiye’ye getirilme şartı aranmaksızın bu fıkra hükümlerinden yararlanılacaktır. Bu kapsamdaki varlıklar nedeniyle her hangi bir vergi ödenmeyecektir.

Keza, 18 Mayıs 2018 tarihi itibarıyla kanuni defterlerde kayıtlı olan sermaye avanslarının, yurt dışında bulunan para, altın, döviz, menkul kıymet ve diğer sermaye piyasası araçlarının 18 Mayıs 2018 tarihinden önce Türkiye’ye getirilmek suretiyle karşılanmış olması hâlinde, söz konusu avansların defter kayıtlarından düşülmesi kaydıyla, bu fıkra hükümlerinden yararlanılacaktır. Bu kapsamdaki varlıklar nedeniyle de her hangi bir vergi ödenmeyecektir.

Bu kapsamda ödenen vergi varsa, bu vergi hiçbir suretle gider yazılamayacak ve başka bir vergiden mahsup edilemeyecektir. Keza, Türkiye’ye getirilen veya kanuni defterlere kaydedilen bu kapsamdaki varlıkların elden çıkarılmasından doğan zararlar, gelir veya kurumlar vergisi uygulaması bakımından gider veya indirim olarak kabul edilmeyecektir.

213 sayılı Vergi Usul Kanunu uyarınca defter tutan mükellefler, bu fıkra kapsamında Türkiye’ye getirilen varlıklarını, dönem kazancının tespitinde dikkate almaksızın işletmelerine dâhil edebilecekleri gibi aynı varlıkları vergiye tabi kazancın ve kurumlar için dağıtılabilir kazancın tespitinde dikkate almaksızın işletmelerinden çekebileceklerdir.

Yurtiçindeki varlıklar

Gelir veya kurumlar vergisi mükelleflerince sahip olunan ve Türkiye’de bulunan ancak kanuni defter kayıtlarında yer almayan

- Para,
- Altın, 
- Döviz, 
- Menkul kıymet ve 
- Diğer sermaye piyasası araçları ile 
- Taşınmazlar,

30/11/2018 tarihine kadar vergi dairelerine beyan edilebilecektir. Beyan edilen sözkonusu varlıklar, 30/11/2018 tarihine kadar, dönem kazancının tespitinde dikkate alınmaksızın kanuni defterlere kaydedilebilecektir.

Vergi dairelerine beyan edilen varlıkların değeri üzerinden %2 oranında vergi tarh edilecek ve bu vergi, 31/12/2018 tarihine kadar ödenecektir.

Ancak, 31/7/2018 tarihine kadar; yukarıdaki kapsamda vergi dairelerine beyan edilerek kanuni defterlere kaydedilen varlıklar için vergi tarh edilmeyecek ve ödenmeyecektir.

Bu kapsamda ödenen vergi varsa, bu vergi hiçbir suretle gider yazılamayacak ve başka bir vergiden mahsup edilemeyecektir. Keza, kanuni defterlere kaydedilen bu kapsamdaki varlıkların elden çıkarılmasından doğan zararlar, gelir veya kurumlar vergisi uygulaması bakımından gider veya indirim olarak kabul edilmeyecektir.

Bu şekilde beyanda bulunulan ve kanuni defterlere kaydedilen ve tarh edilen vergisi ödenen söz konusu varlıklar vergiye tabi kazancın ve kurumlar için dağıtılabilir kazancın tespitinde dikkate alınmaksızın işletmeden çekilebilecektir. Başka bir deyişle; bu kapsamda varlık barışından yararlanıldığı takdirde, bu varlıklar, üzerinden bir vergi ödenmeksizin, işletmeden çekilebilecektir. 
Yukarıda açıklanan kapsamdaki varlıklar nedeniyle hiçbir suretle vergi incelemesi ve vergi tarhiyatı yapılmayacaktır.

Yurtdışı kazançlara ilişkin istisnalar

1) Tam mükellefiyete tabi gerçek kişiler ile kurumların;

(aa) Kanuni ve iş merkezi Türkiye’de bulunmayan kurumlara ilişkin iştirak hisselerinin satışından doğan kazançları,

(bb) Kanuni ve iş merkezi Türkiye’de bulunmayan kurumlardan elde ettikleri iştirak kazançları,

(cc) Yurt dışında bulunan iş yeri ve daimi temsilcileri aracılığıyla elde ettikleri ticari kazançları,
31/10/2018 tarihine kadar elde edilenler de dahil olmak üzere, 18 Mayıs 2018 tarihinden itibaren 31/12/2018 tarihine kadar Türkiye’ye transfer edilmesi kaydıyla gelir veya kurumlar vergisinden müstesna olacaktır.

2) Tam mükellefiyete tabi gerçek kişiler ile kurumların kanuni ve iş merkezi Türkiye’de bulunmayan kurumların tasfiyesinden doğan kazançları, 31/12/2018 tarihine kadar Türkiye’ye transfer edilmiş olması kaydıyla gelir ve kurumlar vergisinden müstesna olacaktır.

Öte yandan, Varlık Barışı'nda geçerli süreleri bitim tarihlerinden itibaren altı aya kadar uzatmaya Bakanlar Kurulu yetkili kılınmıştır. Keza, Maliye Bakanlığı da uygulamaya ilişkin usul ve esasları belirlemeye yetkili olup, henüz Maliye Bakanlığı'nca konuyla ilgili tebliğ yayımlanmamıştır. Akif Akarca/Dr. Mehmet Şafak

https://www.dunya.com/kose-yazisi/yine-yeniden-varlik-barisi/417656

SGK, normal şartlarda borçlarını ödeyen ancak son 1 yıldır bu konuda sıkıntı yaşayan borçlulara taksitlendirme imkanı getirdi. Detaylar bugün Resmi Gazete'de yayımlandı.

Sosyal Güvenlik Kurumu'na (SGK) olan yükümlülüklerini süresinde yerine getirmiş ancak son bir yıl içinde borçlarını ödeyememiş olan uyumlu prim borçlularının borçlarını taksitlendirerek ödeyebilmelerine ilişkin esaslar belirlendi.

Resmi Gazete'nin bugünkü sayısında yer alan yönetmeliğe göre, 1 Ocak'tan itibaren vadesi gelen SGK ve işsizlik sigortası primleri, idari para cezası ile bunlara ilişkin gecikme cezası ve gecikme zammı tecil ve taksitlendirilebilecek.

Borç tutarlarına göre tecil ve taksitlendirmede; sosyal güvenlik merkezlerince takip edilen ve 1.5 milyon TL'ye kadar olan SGK alacakları için sosyal güvenlik merkezlerinin müdürü, 1.5-3 milyon TL arası alacaklar için sosyal güvenlik il müdürü yetkili olacak.

Büyükşehir belediyesi bulunan illerdeki sosyal güvenlik il müdürleri 1.5-4 milyon TL arası alacakların tecil ve taksitlendirilmesinde yetkili olacak.

Büyükşehir belediyesi olan iller için 4 milyon TL'yi, diğer iller için ise 3 milyon TL'yi aşan tutarların tecil ve taksitlendirme talepleri İcra Daire Başkanlığına gönderilmekle beraber söz konusu borç tutarları; 3-4.5 milyon TL arasında icra daire başkanı, 4.5-6 milyon TL arasında Sigorta Primleri Genel Müdürü, 6-7.5 milyon TL arasında SGK Başkanı, bu tutarın üzerinde ise SGK Yönetim Kurulu tarafından değerlendirilecek.

Kaynak: Reuters

• Sosyal Güvenlik Kurumu Alacaklarının 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 48/A Maddesine Göre Tecil ve Taksitlendirilmesine İlişkin Yönetmelik

31 Mayıs 2018 Tarihli Resmi Gazete

Sayı: 30437

Sosyal Güvenlik Kurumundan:

Amaç ve kapsam

MADDE 1 – (1) Bu Yönetmelik, 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 48/A maddesi uyarınca Sosyal Güvenlik Kurumuna olan yükümlülüklerini süresinde yerine getirmiş ancak son bir yıl içinde borçlarını ödeyememiş olan uyumlu prim borçlularının borçlarını taksitlendirerek ödeyebilmelerine ilişkin işlemleri düzenlemek amacıyla hazırlanmıştır.

(2) Bu Yönetmelik, uyumlu prim borçlularının 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 88 inci maddesi kapsamındaki prim ve diğer borçlarının 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi uyarınca tecil ve taksitlendirme işlemlerini kapsar.

Dayanak

MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi, 5510 sayılı Kanunun 88 inci maddesinin onaltıncı fıkrası ve son fıkrası ile 22/1/2018 tarihli ve 2018/11284 sayılı ve 5/3/2018 tarihli ve 2018/11500 sayılı Bakanlar Kurulu Kararlarına dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

MADDE 3 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında;

a) Cari ay: Tecil ve taksitlendirmeye dâhil edilen son ayı izleyen ayları,

b) Genel Müdür: Sigorta Primleri Genel Müdürünü,

c) Kurum: Sosyal Güvenlik Kurumunu,

ç) Tahsil dairesi: Kurumun tahsilatla görevli ünitesini, icra servisini, icra memurlarını, memurlarını ve Kurum adına vekâletname verilen gerçek ve tüzel kişileri,

d) Ünite: Kurumun tahsilatla görevli sosyal güvenlik il müdürlüğü ile sosyal güvenlik merkezini,

e) Yİ-ÜFE aylık değişim oranı: Türkiye İstatistik Kurumunun her ay için belirlediği yurt içi üretici fiyat endeksi (Yİ-ÜFE) aylık değişim oranını,

ifade eder.

MADDE 4 – (1) Ticari, zirai veya mesleki faaliyeti nedeniyle yıllık gelir veya kurumlar vergisi mükellefi olanlardan başvuru tarihi itibarıyla en az 3 yıldır prim ödeme yükümlüsü olup başvuru tarihinden geriye doğru 3 yıla ait aylık prim ve hizmet belgelerini veya muhtasar ve prim hizmet beyannamelerini süresinde vermiş (Kanuni süresinde verilen belgelere ilişkin olarak kanuni süresinden sonra düzeltme amacıyla verilen belgeler bu şartın ihlali sayılmaz.) ancak borç ödemede hüsnüniyet sahibi olmalarına rağmen son 1 yıl içerisinde borçlarını ödeyememiş olan borçlular, uyumlu prim borçlusu olarak kabul edilecektir.

(2) 12/5/2010 tarihli ve 27579 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliğinin 34 üncü maddesi kapsamında, özel nitelikteki inşaat işyerleri ile ihale konusu işyerleri hariç olmak üzere, kapanma, terk veya tasfiye olmadığı hâlde, işyerinde en az iki yıl süre ile sigortalı çalıştırılmadığı işverenler tarafından bildirilen veya Kurumca tespit edilen işyerleri birinci fıkranın ihlali sayılmaz. Bu süreler, başvuru tarihinden geriye doğru 3 yıllık süreye dâhildir.

(3) Borçlunun aynı ünitece takip edilen birden fazla işyerinin olması durumunda başvuruda bulunulan ünitece takip edilen en az bir işyerinin başvuru tarihinden geriye doğru en az 3 yıl önce Kurumda tescil edilmiş olması gerekmektedir.

(4) Başvuru tarihinden geriye doğru prime ilişkin belgelerin süresinde verilip verilmediğinin incelenmesinde ve borç ödemede hüsnüniyet sahibi olup olmadığının değerlendirilmesinde borçlunun başvuruda bulunduğu ünitedeki borçlu bulunsun bulunmasın tüm işyerleri dikkate alınır.

(5) 6183 sayılı Kanunun 48 inci maddesi ile 48/A maddesine göre tecil edilen veya özel kanunlara göre ödeme planına bağlanan borcun bulunması 48/A maddesinden yararlanılmasına engel teşkil etmez.

Kapsama giren borçlar

MADDE 5 – (1) 1/1/2018 tarihinden itibaren vadesi gelen sosyal sigorta primleri, işsizlik sigortası primleri ve idari para cezası ile bunlara ilişkin gecikme cezası ve gecikme zammı 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi kapsamında tecil ve taksitlendirilebilecektir.

Başvuru

MADDE 6 – (1) 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesinden yararlanmak isteyen borçluların bağlı bulundukları sosyal güvenlik il müdürlüğüne/sosyal güvenlik merkezine yazılı olarak başvurmaları gerekir.

(2) Borçlunun bu kapsamda birden fazla sosyal güvenlik il müdürlüğü/sosyal güvenlik merkezi tarafından takip edilen borcunun bulunması halinde yazılı başvurular işyerlerinin işlem gördüğü ünitelere ayrı ayrı yapılır.

(3) Beşinci madde kapsamına giren borç türlerinin tamamı için tecil talebinde bulunulması gerekir.

(4) Asıl Kurum borçlusu (gerçek veya tüzel kişi) dışında kalan kefiller, şirket ortakları, üst düzey yöneticiler ve kanuni temsilciler gibi Kurum borçlusu sayılan kişiler sorumlu oldukları tutarlar için 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi hükmünden yararlanamayacaktır.

Niyabeten takipte taksitlendirme işlemleri

MADDE 7 – (1) 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesinden yararlanmak isteyen borçluların bağlı bulundukları sosyal güvenlik il müdürlüğüne/sosyal güvenlik merkezine yazılı olarak başvurmaları gerektiğinden niyabetentaksitlendirme yapılmayacaktır.

Borçlunun çok zor durum hali, tecil ve taksitlendirme süreleri ile tecil faiz oranlarının tespiti

MADDE 8 – (1) 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi uyarınca yapılacak tecil ve taksitlendirme işlemlerinde, borçluların “çok zor durum” halinin tespitinde;

a) Bilanço esasına göre defter tutan yıllık gelir veya kurumlar vergisi mükelleflerinin çok zor durum halinin tespitinde aşağıdaki mali göstergeler kullanılır.

b) İşletme hesabı veya zirai işletme hesabı esasına göre defter tutan, ticari kazancı basit usulde tespit edilen ve serbest meslek kazanç defteri tutan mükelleflerin çok zor durum halinin tespitinde aşağıdaki mali göstergeler kullanılır.

(2) Borçluların mali durumlarının değerlendirilmesi sonucu;

a) Nakit oranının 0,1 veya 0,1’den küçük olması,

b) Likidite oranının 0,7 veya 0,7’den küçük olması,

c) Kaldıraç oranının 0,7 veya 0,7’den büyük olması

şartlarının bir arada bulunması gerekmektedir.

moc.eyilamola nednisetis rıtşımnılaç

(3) İkinci fıkradaki 3 şartı birlikte sağlayan borçluların çok zor durumda oldukları kabul edilerek aşağıda belirtilen likidite ve kaldıraç analizi tablolarına göre ayrı ayrı tespit edilen dereceler toplanarak “Çok Zor Durum Derecesi” bulunur. Söz konusu 3 şartın birlikte sağlanamaması halinde ise tecil ve taksitlendirme talepleri reddedilir.

 (4) Çok zor durum derecesine göre azami tecil süresi ile 6183 sayılı Kanunun 48 inci maddesine göre belirlenen tecil faizinin (Yürürlükteki Tecil Faiz Oranı = TFO) belirli bir yüzdesi esas alınarak bulunan faiz oranı “Tecil Süresi ve Faiz Oranı Belirleme Tablosu”ndan tespit edilir.

 (5) Tecil süresi ve faiz oranı belirleme tablosuna göre tespit edilen tecil süresi ve tecil faiz oranı uygulandıktan sonra aylık eşit taksitler halinde ödenmesini sağlayacak şekilde söz konusu borçlar Kurumca ödeme planına bağlanır.

(6) Dördüncü fıkrada belirtilen süreler azami tecil ve taksitlendirme süreleri olup tecil ve taksitlendirmeye yetkili makamlarca daha az süreli tecil ve taksitlendirme yapılabilir.

(7) Çok zor durum derecesi hesaplamalarında virgülden sonraki iki rakam dikkate alınır ve herhangi bir yuvarlama işlemi yapılmaz.

Kurumun denetim yetkisi ve sorumluluk

MADDE 9 – (1) 8 inci maddede belirtilen hesaplama yöntemine uygun olarak yapılacak mali tablo analizinde, Kurumun denetim yetkisi saklı kalmak kaydıyla, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik Kanununa göre yetki verilmiş serbest muhasebeci mali müşavirler ile yeminli mali müşavirler tarafından işyeri kayıtlarının incelenmesi sonucu düzenlenen raporlar esas alınır.

(2) Düzenlenen rapor neticesinde tecil ve taksitlendirmeden yararlanmaması gerektiği halde yararlanılmış olması durumunda borç ödenerek tecil ve taksitlendirme işlemi bitmiş olsa bile tecil ve taksitlendirme işlemi iptal edilir. Kasten gerçeğe aykırı rapor düzenleyerek Kurum zararına sebebiyet verdiği anlaşılan meslek mensupları oluşan Kurum zararından borçlu ile birlikte müştereken ve müteselsilen sorumludurlar.

(3) Çok zor durum derecesinin olması gerekenden yüksek gösterildiği durumlarda ise tecil işleminin devam etmesi halinde ödeme planı revize edilir ve yeni plana göre aradaki fark tutarın tebliğ tarihinden itibaren bir ay içerisinde ödenmesi istenir. Tecil ve taksitlendirmeye konu borcun ödenmesinden sonra bu hususun ortaya çıkması halinde ise aradaki farkın tebliğ tarihinden itibaren bir ay içerisinde ödenmesi istenir, aksi halde geriye doğru iptal işlemi yapılır.

(4) Düzenledikleri rapor ile Kurum zararına sebebiyet verdikleri veya henüz zarar doğmamış olsa bile Kurumu yanılttıkları tespit edilen meslek mensuplarınca 5 yıl boyunca düzenlenen raporlar işleme konulmaz.

(5) Söz konusu meslek mensuplarının şirket hâlinde çalışması durumunda, düzenlenecek raporlardan doğacak cezai ve mali sorumluluk, raporu düzenleyen meslek mensubuna aittir.

(6) İşverenin veya alt işverenin defter ve belgelerini düzenleyen meslek mensupları, aynı işveren ve alt işveren için veya kendilerinin, boşanmış dahi olsa eşinin usul ve füruundan birinin veya üçüncü dereceye kadar (bu derece dâhil) kan ve ikinci dereceye kadar (bu derece dâhil) kayın hısımlarının ya da bunların yönetici oldukları veya yönetiminde görev alarak ortak oldukları işyerleri hakkında rapor düzenleyemez.

(7) Kurum zor durum halini incelemeye her zaman yetkilidir.

Tecil ve taksitlendirme yetkisi ile kapsama girecek işyerleri

MADDE 10 – (1) Borç tutarlarına göre;

a) Sosyal güvenlik merkezlerince takip edilen ve 1.500.000 TL’ye kadar olan Kurum alacaklarının tecil ve taksitlendirilmesinde sosyal güvenlik merkezlerinin müdürü,

b) 1.500.001-3.000.000 TL arası Kurum alacaklarının tecil ve taksitlendirilmesinde sosyal güvenlik il müdürü,

c) Büyükşehir belediyesi bulunan illerdeki sosyal güvenlik il müdürleri 1.500.001-4.000.000 TL arası Kurum alacaklarının tecil ve taksitlendirilmesinde,

yetkilidir.

(2) Bünyesinde icra takip, haciz ve satış işlemlerinin yürütüldüğü sosyal güvenlik merkezi kurulmayan sosyal güvenlik il müdürlüklerinde; büyükşehir belediyesi olan iller için 4.000.000 TL’ye kadar, diğer illerde ise 3.000.000 TL’ye kadar olan borçların tecil ve taksitlendirme yetkisini il müdürleri kullanmaya devam eder.

(3) Büyükşehir belediyesi olan iller için 4.000.000 TL’yi, diğer iller için ise 3.000.000 TL’yi aşan tutarların tecil ve taksitlendirme talepleri İcra Daire Başkanlığına gönderilmekle beraber söz konusu borç tutarları;

a) 3.000.001-4.500.000 TL arasında ise İcra Daire Başkanı,

b) 4.500.001-6.000.000 TL arasında ise Genel Müdür,

c) 6.000.001-7.500.000 TL arasında ise Kurum Başkanı,

ç) 7.500.001 TL ve üzerinde ise Kurum Yönetim Kurulu,

tarafından değerlendirilir.

(4) Söz konusu yetkilerin kullanılmasında borçlunun, tahsilatla görevli o ünitece takip edilen tüm işyerlerinden kaynaklanan borçları, borç türü bazında ayrı ayrı değerlendirilir.

Gecikme cezası ve gecikme zammı

MADDE 11 – (1) 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi uyarınca yapılacak tecil ve taksitlendirme işlemlerinde, tecil edilecek borç tutarına uygulanan gecikme cezası ve gecikme zammı yerine Türkiye İstatistik Kurumunun yayımladığı Yİ-ÜFE aylık değişim oranları basit usulde uygulanacaktır.

(2) Yİ-ÜFE tutarı hesaplamalarında ilk aya ilişkin esas alınacak Yİ-ÜFE aylık değişim oranı, alacağın vadesinin rastladığı ay için açıklanmış olan oran esas alınacaktır. Tecil başvurusunun yapıldığı tarihte, başvuru tarihinden önceki aya ilişkin Yİ-ÜFE aylık değişim oranının açıklanmamış olması halinde bir önceki aya ilişkin Yİ-ÜFE aylık değişim oranı esas alınacaktır.

(3) Yİ-ÜFE aylık değişim oranlarının eksi değer çıkması durumunda bu oranlar da hesaplamada eksi değer olarak dikkate alınacaktır. Hesaplamaya konu döneme ilişkin olarak Yİ-ÜFE aylık değişim oranlarının toplamı eksi değer olduğu takdirde gecikme cezası ve zammı yerine alınması gereken Yİ-ÜFE tutarı sıfır kabul edilecektir.

Teminat ve teminat aranmayacak durumlar

MADDE 12 – (1) Borçlunun 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesine göre tecil ve taksitlendirmeye konu borç toplamının işyeri ve borç türüne bakılmaksızın 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirasını (bu tutar dâhil) aşmaması şartıyla tecil edilecek borçlar için teminat aranmaz.

(2) Tecil ve taksitlendirilecek Kurum alacaklarının toplam tutarının 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirasını aşması durumunda, gösterilmesi zorunlu olan teminat tutarı 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirasını aşan kısmın %25’i kadardır. Ayrıca, alınacak teminat tutarının tespitinde, gecikme cezası ve gecikme zammı yerine Yİ-ÜFE tutarı dikkate alınacaktır.

(3) Teminat aranmaksızın yapılacak tecil ve taksitlendirmelere ilişkin olarak belirlenen 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirası tutarındaki sınır, tecil ve taksitlendirilen borçların toplamı esas alınarak uygulanacağından, borçlunun tecil ve taksitlendirilen ve tecil şartlarına uygun olarak ödeme yaptığı borçları için bu sınır dikkate alınmış ise yeni tecil ve taksitlendirme taleplerinde daha önce tecil edilmiş borç tutarı ile talepte bulunulan borç tutarının toplamı dikkate alınır.

(4) Kurum alacakları teminat aranmaksızın tecil ve taksitlendirilmiş olmakla birlikte şartlara uygun ödeme yapılmaması nedeniyle tecil ve taksitlendirme işlemi bozulmuş ve talep edilmesiyle birlikte en fazla iki kez tecili geçerli sayılmışsa, borçlunun teminatsız tecil ve taksitlendirme uygulamasından yararlandığı başka bir tecil ve taksitlendirilmiş borcu bulunmadığı takdirde, 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirası tutarındaki teminatsız tecil ve taksitlendirme uygulamasından tekrar yararlandırılır.

(5) Tecil ve taksitlendirilen borç toplamının 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirasından fazla olması ve tecil şartlarına uygun taksit ödemeleri devam ettiği sürece borçlu tarafından başkaca borçları için yeni tecil ve taksitlendirme talebinde bulunulduğunda, daha önce tecil edilmiş borçların 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirasına kadar olan kısmı için teminat aranmamış olması nedeniyle, tecil ve taksitlendirilmesi talep edilen borcun %25’i oranında teminat gösterilmesi istenilir.

Teminat olarak gösterilen taşınır ve taşınmazların değer tespitlerinin yapılması

MADDE 13 – (1) Tecil ve taksitlendirme işlemlerinde teminat olarak taşınmaz gösterilmiş ise değer tespitlerinde;

a) Kurum teknik elemanlarınca düzenlenen raporlar,

b) Sermaye piyasası mevzuatı çerçevesinde yetkilendirilmiş değerleme uzmanları veya değerleme şirketleri tarafından düzenlenen raporlar,

c) Ticaret, Sanayi ve Deniz Ticaret Odaları ile Türk Mühendis ve Mimar Odaları veya bunların bağlı olduğu birlik yönetimlerince bilirkişilik, eksperlik ve hakemlik yapma yetkisi verilenler tarafından düzenlenen raporlar,

ç) Bankalar ve sigorta şirketleri tarafından yaptırılan değer tespitine ilişkin raporlar,

d) Hukuk mahkemelerince tayin edilmiş bilirkişilerce düzenlenen raporlar,

esas alınır.

(2) Birinci fıkranın (a) ve (d) bentlerinde belirtilenler hariç olmak üzere diğer bentlerinde sayılan raporlarda, rapor düzenleyen ekspertiz veya bilirkişilerin, yetki veya ruhsat belgelerinin rapora eklenmesi zorunludur.

(3) Gösterilen teminat taşınır ise, öncelikle sosyal güvenlik il müdürlüğü/sosyal güvenlik merkezinde icra takip, haciz ve satış veya icra haciz servislerinde görev yapan icra memurunca değer tespiti yapılır. Taşınırın niteliğine göre bu servislerce ya da ünite amirince gerek görülmesi halinde bilirkişilere değer tespiti yaptırılır veya ilgili meslek ve esnaf odalarından görüş alınır ya da emsal malların piyasa araştırması yaptırılır.

(4) Kurum alacaklarına karşılık öncelikle, üzerinde başka idareler ile gerçek veya tüzel kişilerin haciz, ipotek, rehin gibi kısıtlayıcı takyidatları bulunmayan ve satış kabiliyeti olan mallar teminat olarak alınır.

(5) Borçlunun dördüncü fıkrada belirtilen nitelikte takyidatsız mallarının bulunmaması ve kendisi tarafından teminat olarak gösterilen mallar üzerinde ipotek, rehin, haciz gibi takyidatların bulunması halinde, tecil ve taksitlendirmeye konu alacağın güncel değeri ile birlikte diğer güncel takyidat değerleri toplamının, malın tespit edilen değerini aşmaması halinde teminat olarak kabul edilebilir.

Tecil ve taksitlendirmelerde şahsi kefaletin kabul edilmesi

MADDE 14 – (1) Tecil ve taksitlendirme talebinde bulunan borçluların tecil ve taksitlendirme talep tarihine kadar Kurumca yapılmış olan mal varlığı araştırması sonucunda hacze kabil bir malının bulunmadığı veya yapılan takipler sonucunda haczolunmuş mallarının Kurum alacağının tamamını karşılar nitelikte olmadığının tespit edilmesi ve bu borçluların 6183 sayılı Kanunun 10 uncu maddesindeki teminatları da sağlayamamaları durumunda Kurum alacağını karşılayacak tutarda mal varlığının olduğu anlaşılan muteber bir üçüncü şahıstan noterden tasdikli şahsi kefalet senedi alınmak suretiyle tecil ve taksitlendirme işlemi yapılabilir.

Taksit süreleri, tecil ve taksitlendirmenin başlaması

MADDE 15 – (1) Taksitler aylık dönemler hâlinde eşit olarak ödenir. Ancak borçlularca kademeli ödeme planında ısrar edilmesi ve ünitece borçlunun taksitlerini eşit olarak ödeyemeyecek durumda olduğuna kanaat getirilmesi halinde, en fazla ilk altı taksit, eşit taksitlere bölünmüş ödeme planındaki taksit tutarının %50’sinden az olmamak kaydıyla kademeli olarak tecil ve taksitlendirilebilir.

(2) Tecil ve taksitlendirme, tespit edilen taksit sayısına göre hesaplanan ilk taksit tutarının tamamının ödendiği tarihte başlar.

Tecil ve taksitlendirme şartlarına uyulmaması

MADDE 16 – (1) İkiden fazla aylık taksitin süresinde ve tam olarak ödenmemesi halinde tecil ve taksitlendirme işlemi bozulur. Ancak ödenmeyen en fazla iki taksitin en geç son taksit süresine kadar (bu tarih dâhil) tam olarak ödenmesi halinde tecil ve taksitlendirme işlemi bozulmaz. Aylık taksit miktarının %10’unu geçmemek kaydıyla 10 TL’ye kadar eksik ödemeler taksit ihlali sayılmaz.

(2) Bir takvim yılında ikiden fazla cari ay priminin süresinde ve tam olarak ödenmemesi halinde tecil ve taksitlendirme işlemi bozulur. Ödenmeyen en fazla iki cari ay priminin son taksit süresini geçmemek kaydıyla izleyen takvim yılı sonuna kadar ödenmesi halinde tecil ve taksitlendirme işlemi bozulmaz.

(3) Tecil şartlarına uyulmaması nedeniyle muaccel olan Kurum alacağı, bozulma şartının oluştuğu (alacağın muaccel olduğu) tarihten itibaren 30 gün içinde yazılı olarak talep edilmesi ve ödenmeyen taksitlerin tecil faiziyle birlikte ve/veya cari ay primlerinin tamamının bu sürede ödenmesi halinde tecil ve taksitlendirme işlemi geçerli sayılır. Aylık taksitin ve/veya cari ay priminin ödenmemesi nedeniyle bozulan tecil ve taksitlendirme işleminin geçerli sayılması hakkından en fazla iki kez yararlanılabilir.

(4) Tecil şartlarına uyulmaması nedeniyle tecil ve taksitlendirme işlemi bozulması halinde tecil talep tarihinden itibaren 5 yıl geçmedikçe 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesinden yararlanılamaz.

(5) Tecil şartlarına riayet edilmemesi, değerini kaybeden teminatın veya mahcuz malların tamamlanmaması veya yerlerine başkalarının gösterilmemesi hallerinde Kurum alacağı muaccel olur. Tecil edilen Kurum alacağının gecikme zammı tatbik edilmeyen alacaklardan olması halinde, ödenen tecil faizleri iade veya mahsup edilmez. Tecil edilen gecikme zammının Yİ-ÜFE aylık değişim oranları esas alınarak hesaplanmış olması halinde gecikme zammı hesabı 5510 sayılı Kanunun 89 uncu maddesine göre yeniden hesaplanır. Tahsil edilmiş bulunan tecil faizlerinin, tecile konu toplam borç içindeki gecikme cezası ve gecikme zammına isabet eden bölümü Kuruma irat kaydedildikten sonra, kalan tutar gecikme zammına mahsup edilir.

Ödemeler nispetinde hacizlerin kaldırılması, teminatın iadesi ve teminat değişikliği

MADDE 17 – (1) Borçlunun malları üzerine haciz tatbik edildikten sonra söz konusu borcun tecil ve taksitlendirilmesi halinde, daha önce haczedilmiş malları, tecil ve taksitlendirilen borçları için değerleri tutarınca teminat yerine geçer.

(2) Tecil ve taksitlendirme işleminden önce uygulanan ve tecil ve taksitlendirmeye konu alacağın tamamını karşılayacak değerde olan hacizler ile alınmış olan teminatlar üzerindeki hacizlerden bir kısmının borçlu tarafından daha sonraki bir tarihte kaldırılmasının veya iadesinin istenilmesi durumunda, talep tarihine kadar olan taksit tutarlarının ve cari ay primlerinin ödenmiş ve daha önce alınmış olan teminatın bölünebilir nitelikte olması durumunda ödenen miktarı aşmamak kaydıyla tecil ve taksitlendirilen borçtan fazlaya ilişkin teminatlar üzerindeki hacizler kaldırılır veya iade edilir.

(3) Tecil ve taksitlendirme işleminden önce haczedilen malların değeri tecil ve taksitlendirmeye konu borç tutarından az, zorunlu teminat tutarından fazla ise tecil ve taksitlendirme şartlarına uygun olarak ödenen taksitler sonucunda kalan borç tutarı, hacizli mal değerinin altına inmediği sürece Kurum hacizleri kaldırılmaz.

(4) Tecil ve taksitlendirme şartlarına uygun olarak yapılan ödemeler neticesinde kalan tecilli borç tutarı hacizli malın değerinin altına inmesi durumunda, mahcuz malın bölünebilir nitelikte olması şartıyla yapılan ödemeler nispetinde haciz kaldırılır.

(5) Tecil ve taksitlendirilen borç tutarı teminat aranılmayacak sınırın (beşyüzbin TL) altında olsa dahi tecil ve taksitlendirme işleminden önce borçlunun malları üzerine Kurum lehine haciz işlemleri tatbik edilmiş ise, söz konusu hacizler mahcuz malın bölünebilir nitelikte olması şartıyla yapılan ödemeler nispetinde kaldırılır.

(6) Borcun tecil ve taksitlendirilmesinden önce haczedilmiş malların değeri, tecil ve taksitlendirilen borç tutarından ve zorunlu teminat tutarından az ise haczedilen malların değeri ile gösterilmesi gereken zorunlu teminat tutarı arasındaki fark kadar teminat gösterilmesi istenilir. Bu durumda yapılan tecil ve taksitlendirme işlemlerinde zorunlu teminat tutarı belirlenirken 500.000 (beşyüzbin) Türk Lirası sınırı dikkate alınır.

(7) 6183 sayılı Kanun uyarınca herhangi bir haciz uygulaması olmadan tecil ve taksitlendirilen borçlar için alınan teminatlar; tecil ve taksitlendirme şartlarına uygun olarak yapılan ödemeler sonucunda kalan taksitli borç tutarının zorunlu teminat tutarının altına inmesi durumunda yapılan ödemeler nispetinde (bölünebilir nitelikte olması şartıyla) iade edilir.

(8) Tecil ve taksitlendirme talebi kabul edildikten sonra borçlunun gösterdiği teminatlarda değişiklik talep edilmesi halinde, değişiklik talep edilen tarihe kadar olan taksitler ile cari ay primlerinin ödenmiş olması kaydıyla, borçlunun verdiği teminat, kısmen veya tamamen aynı değerde ve aynı nitelikte veya paraya çevrilmesi daha kolay başka teminatlarla değiştirilebilir.

Haczedilen malın satışına muvafakat

MADDE 18 – (1) Tecil edilen Kurum alacağının 2.000.000 (ikimilyon) Türk Lirasını (bu tutar dâhil) aşmaması, mahcuz malın 6183 sayılı Kanunun 10 uncu maddesinin birinci fıkrasının (5) numaralı bendinde sayılan mallardan olması ve 6183 sayılı Kanuna göre belirlenmiş değerinin %50’sinden aşağı olmamak üzere satış bedelinin %50’sinin Kuruma ödenmesi şartıyla mahcuz malın satışına izin verilir. Bu takdirde, tecilli borç tutarı için hesaplanan zorunlu teminat tutarını karşılayacak mahcuz mal ve/veya teminat bulunması şartıyla satılan mal üzerindeki haciz kaldırılır.

(2) Tecil edilen Kurum alacağının 2.000.000 (ikimilyon) Türk Lirasını aşması halinde ise birinci fıkra hükmü, değeri 2.000.000 (ikimilyon) Türk Lirasına kadar olan mahcuz mallar için uygulanır. Bu takdirde, satışına izin verilecek hacizli malların her birinin değerinin 2 milyon lirayı aşmaması gerekmektedir.

(3) 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi kapsamında borçları tecil edilen borçlunun hacizli menkul veya gayrimenkul malları için satış izni alması halinde, alacaklı ünitece borçluya “söz konusu malın satışına hacizler baki kalmak şartıyla muvafakat edildiğine” yönelik bir yazı verilecek, bu malların resmi sicile kayıtlı olması halinde ise, söz konusu şerhi içerecek bir yazı ilgili sicile gönderilerek satışa muvafakat verildiği bildirilecektir.

(4) Borçlu tarafından, söz konusu malın maddede belirtilen şartlara uygun olarak satılması sonucunda satış bedelinden üniteye gerekli ödemelerin yapılması ve tecil talebi üzerine hesaplanan zorunlu teminat tutarını karşılayacak mahcuz mal ve/veya teminat bulunması halinde satışa konu mal üzerindeki hacizler kaldırılacaktır.

(5) Hacizli menkul veya gayrimenkul malların 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesinin onuncu fıkrasına göre satılmasına Kurumca izin verilebilmesi için borçlunun, Kurumun diğer ünitelerine olan borç durumunun dikkate alınması gerekir.

(6) 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi kapsamında alacaklı tüm ünitelere olan borçların tamamının tecil edildiği hallerde haciz tatbik eden ünitelerin her birinin ayrı ayrı satış izni vermesi gerekmektedir. Ancak, satış bedelinden ödenecek tutar bu ünitelerin alacaklarına yetmediği takdirde satış bedelinden ödenen tutar ilk haczi koyan ünite tarafından tahsil edilerek haczi bulunan tüm üniteler arasında ödenmesi gereken tecilli alacak tutarı dikkate alınarak garameten taksim edilecektir.

(7) 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi kapsamında borçlunun tüm borçlarının tecil edilmediği hallerde ise tecil edilmeyen alacak tutarlarına karşılık tatbik edilmiş hacizler, borcu karşılayacak değerde mal bulunmadığı sürece kaldırılmayacak dolayısıyla satış izni verilemeyecektir.

Teminat dışındaki hacizlerin kaldırılması

MADDE 19 – (1) Tecil ve taksitlendirme işlemi kesinleştikten sonra, teminat olarak gösterilen mallar üzerine haciz konulmak kaydıyla, tecile yetkili makamlar kendilerine tanınan yetkilerle sınırlı kalmak suretiyle borçlunun talebi halinde fazlaya ilişkin hacizler kaldırılır.

(2) Tecil ve taksitlendirme talebinde bulunan borçlunun, üçüncü kişilerdeki hak ve alacakları ile banka mevduatlarının üzerine Kurum lehine tatbik edilmiş hacizlere istinaden borçlunun üçüncü kişiler nezdinde tahakkuk etmiş alacakları ile bloke edilmiş bir paranın ilk taksitin ödendiği tarihten önce Kurum hesaplarına aktarılması halinde cari usullere göre, ilk taksitin ödendiği tarihten sonra Kurum hesaplarına aktarılması halinde ise taksitlere mahsup edilir.

Diğer hususlar

MADDE 20 – (1) Kuruma borcu bulunmadığına ilişkin belge taleplerinde 6183 sayılı Kanunun 48/A maddesi hükmü de dikkate alınacaktır.

Yürürlük

MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 22 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanı yürütür.

Kamuoyunda Af Kanunu olarak bilinen, 7143 Sayılı "Vergi Ve Diğer Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun" 18 Mayıs 2018 tarihli Resmi Gazete'de yayımlandı.

7143 Sayılı Kanun'un Genel Tebliğ Taslağı Gelir İdaresi Başkanlığı'nın taslaklar bölümüne eklendi.

7143 sayılı Af Kanunu'nun 6.maddesiyle belirlenen; İşletme Kayıtlarının Düzeltilmesi başlığında, işletme mevcut olduğu halde kayıtlarda bulunmayan kasa mevcudu, ortaktan alacaklar, stoklar ve sabit kıymetlerin işletme kayıtlarında düzeltilmesine ilişkin önemli hususlara bir göz atalım. 

7143 Sayılı Af Kanunu'nun İşletme Kayıtlarının Düzeltilmesine İlişkin Hükümleri

Kanun'un İşletme Kayıtlarının Düzeltilmesine ilişkin getirilen düzenlemede;

• 6/1.maddesiyle; İşletmede mevcut olduğu halde kayıtlarda yer almayan emtia, makine, teçhizat ve demirbaşlar,
  
  
• 6/2 maddesiyle; Kayıtlarda yer aldığı halde işletmede bulunmayan mallar,
  
  
• 6/3 maddesiyle; Kayıtlarda yer aldığı halde işletmede bulunmayan kasa mevcudu ve ortaklardan alacakların,
  
  

İşletme kayıtlarıyla fiili duruma uygun hale getirilmesine ilişkin imkan sağlandı.

İşletmede Bulunduğu Halde Kayıtlarda Yer Almayan Stok ve Sabit Kıymetlerin Düzeltilmesi

Gelir ve kurumlar vergisi mükellefleri (adi, kollektif ve adi komandit şirketler dahil) işletmelerinde mevcut olduğu halde kayıtlarında yer almayan emtia, makine, teçhizat ve demirbaşları kendilerince veya bağlı oldukları meslek kuruluşlarınca tespit edilecek rayiç bedeliyle, bu Kanunun yayın tarihini izleyen üçüncü ayın sonuna kadar bir envanter listesi ile bildirmek suretiyle defterlerine kaydedebilecekler.

Burada önemli husus; bildirime dahil edilen kıymetler için amortisman hesaplanmayacak olması.

Bu madde hükmüne göre bildirilecek emtia;

• Alım satım işletmelerinde satışa hazır malları,
  
• ​İmalatçı işletmelerde ise hammadde, malzeme, yarı mamül ve mamül malları,
  
  

ifade etmektedir.

Uygulamadan yararlanmak isteyen mükellefler; işletmede mevcut olduğu halde kayıtlarında yer almayan emtia, makine, teçhizat ve demirbaşlar 7143 sayılı Af Kanun'un 6.maddesiyle belirlenmiş olan Kanun'un yayımlandığı ayı izleyen üçüncü ayın son iş günü yani 31 Ağustos 2018 tarihine kadar, yazımızın başında bahsettiğimiz taslak tebliğ kapsamında belirtilen beyanname ve ekinde verecekleri envanter listesi ile bağlı oldukları vergi dairelerine bildirecekler.

Af Kanunu'nda belirtilen düzeltmeye tabi tulucak olan kıymetler için belirlenen Rayiç Bedel; ilgili kıymetin değerleme günü itibarıyla normal alım satım bedelidir. 

Rayiç Bedel beyanda bulunacak olan mükellefin kendisi tarafından tespit edebileceği gibi bağlı olunan meslek kuruluşuna da tespit ettirilebilecektir. 

Bildirilen kıymetler yasal kayıt süresi içerisinde kayıtlara intikal ettirilecektir.

Bu noktada; uygulamadan yararlanmak isteyen mükelleflerin beyanda bulunmak için, rayiç bedelin tespitine yönelik bağlı bulunduğu Vergi Dairesine veya Takdir Komisyonlarına başvurmasına gerek bulunmuyor.