Emekli olduktan sonra bir işyerinde çalışırken işveren tarafından iş sözleşmem bildirimsiz olarak fesh edildi. İşveren kıdem tazminatımı ödedi. Ancak ihbar tazminatımı ödemedi. İhbar tazminatı hakkım var mı? 5...637878 Nolu SMS 
İhbar tazminatının, İş Kanunu'nun 17'nci maddesine uyarak yapılan geçerli nedenle fesihlerde fesih ihbar süresi tanımaksızın sözleşmenin işverence feshedilmesi durumunda ödenmesi gerekir. Bu bakımdan emekli yahut emekli olmayan işçi ayrımı yapılamaz. Keza iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın işçi tarafından işverene ihbar süresi tanımaksızın derhal feshedilmesi durumunda da bu defa işçi tarafından işverene ödenmesi gerekir ki bu bakımdan da işçinin emekli olup olmadığının önemi bulunmamaktadır. Bu nedenle eski işverenenizin size ihbar tazminatını ödemesi gerekir.

Yeni işe başladığımda 9 ay sigortam ödenmedi. Sigortasız çalıştığım sürenin tazminatını alabilir miyim? Halen aynı işyerinde çalışmaktayım.
5...505625 Nolu SMS 
İşyerinde halen çalışırken tazminat almanız mümkün değildir. İş sözleşmenizin kıdem tazminatını almanızı gerektirecek sebeplerden biri ile sona ermesi halinde, kıdem tazminatının hesabında ilk işe giriş tarihiniz esas alınır. Bunun için de iş mahkemesine hizmet tespit davası açarak sigortasız çalışmış olduğunuz sürenin tespit edilmesi ve giriş tarihinizin belirlenmesi gerekmektedir. Ali Şerbetçi

https://www.takvim.com.tr/yazarlar/aliserbetci/2018/11/22/emeklinin-ihbar-tazminati-hakki

Bilindiği üzere işverenlerin şubeleri olan işyerleri için ilgili adreslerde SGK işyeri tescilinin yapılması gerekmektedir.

Son dönemlerde asıl işverenin alt işveren adına ödediği SGK primlerinin hukuki mahiyeti tartışma konusu olmaktadır.

31/05/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun "İşveren, İşveren Vekili, Geçici İş İlişkisi Kurulan İşveren Ve Alt İşveren" başlıklı 12 nci maddesinin altıncı fıkrasında; "Bir işverenden, işyerinde yürüttüğü mal veya hizmet üretimine ilişkin bir işte veya bir işin bölüm veya eklentilerinde, iş alan ve bu iş için görevlendirdiği sigortalıları çalıştıran üçüncü kişiye alt işveren denir. Sigortalılar, üçüncü bir kişinin aracılığı ile işe girmiş ve bunlarla sözleşme yapmış olsalar dahi, asıl işveren, bu Kanunun işverene yüklediği yükümlülüklerden dolayı alt işveren ile birlikte sorumludur." hükmü yer almaktadır. Aynı Kanunun "Primlerin ödenmesi" başlıklı 88 inci maddesinin onbirinci fıkrasında da kuruma fiilen ödenmeyen prim tutarlarının, gelir vergisi ve kurumlar vergisi uygulamasında gider yazılamayacağı, belirtilmiştir.

Bu durumda yasal düzenlemelere göre asıl işverenin doğrudan alt işveren tarafından çalıştırılan işçilere ait ödenmeyen/henüz ödenmemiş sigorta primlerinin ASIL İŞVEREN tarafından ödenmesinin yasal bir zorunluluk olduğu anlaşılmaktadır.

Bu itibarla, alt işveren tarafından söz konusu çalıştırılan işçilere ait olup bu işverence ödenmemesi nedeniyle anılan Kanunun sorumluluk hükümleri çerçevesinde ana işveren tarafından ödenen sosyal sigorta primlerininödendiği tarihte ilgili inşaatın maliyetine dahil edilmek suretiyle kurum kazancın tespitinde dikkate alınması mümkün bulunmaktadır.

Ancak asıl işveren tarafından fiilen ödenen söz konusu sosyal sigorta primlerinin ilgili şirkete daha sonra rücu edilmek suretiyle sonradan tahsil edilmesi durumunda ise tahsil edilen tutarın inşaat o tarihte henüz aktifleştirilmemiş ise inşaatının maliyetinden çıkarılması, eğer aktifleştirip envantere dahil edilmiş ise inşaatının tamamlanmış olması halinde ise tahsil edildiği döneme ilişkin kurum kazancına dahil edilmesi gerekmektedir.

Diğer taraftan, Kurumlar Vergisi Kanununun "Kabul Edilmeyen İndirimler" başlıklı 11 inci maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi hükmüne göre, söz konusu sigorta primlerine ilişkin gecikme cezaları veya zamlarının kurum kazancının tespitinde gider olarak indirilebilmesi mümkün bulunmamaktadır. 

www.taxauditingymm.com

Son zamanlarda pek çok konkordato kararı ile karşılaşmaktayız. Teorik bilginin yanında, fiili olarak ta konkordato ilan eden şirketlerden alacaklı olan şirketlerimizin bu alacaklarının durumu vergi hukuku açısından önem kazanmaktadır. Bu konuda tereddütlü durumları ortadan kaldırmak amacıyla bazı açıklamalara ihtiyaç duyulmaktadır.

Konkordato, herhangi bir dürüst borçlunun ödeme teklifinin konkordatoya tabi alacaklılarının belirli bir çoğunluğu tarafından kabulü ve mahkemenin onayı ile gerçekleşen ve borçlunun, borçlarının bir kısmından kurtulmasını veya ödeme şeklinin borçlu yararına değişmesini sağlayan, iflasa nazaran yumuşatılmış, alacaklıların eşit olarak tatminine yarayan hukuki bir araç/müessesedir.

Kanun yoluyla borçlular konkordatoya tabi borçlarını, elde edebilecekleri zaman süreci içinde icra ve iflas takiplerinden korunmak suretiyle ödeyebilme imkânına kavuşmaktadır. Bu bakımdan konkordato, ödeme şekil ve şartlarında borçlu yararına değişiklik meydana getirir.

Ayrıca, konkordato bir dava veya icra takibi olmayıp, bazen alacağın bir kısmından vazgeçme yerine alacağın vadesinin uzatılarak tamamının ödenmesi şeklinde de olabilir. Dolayısıyla, konkordato alacağı şüpheli hale getirmediği gibi aksine, alacağın (tenzilat konkordatosunda vazgeçilmeyen kısmın) tahsil imkanını kuvvetlendirir. Bu nedenle, VUK’un 323. Maddesinde aranan temel şartların gerçekleşmediği iddia edilebilir.

Sonuç olarak, konkordato mükelleflere şüpheli alacak karşılığı ayrılmasına imkan tanıyan bir durum değildir.

Buna karşın, VUK’un 322 nci maddesinde, kazai bir hükme veya kanaat verici bir vesikaya göre tahsiline artık imkân kalmayan alacakların değersiz alacak olacağı, değersiz alacakların, bu mahiyete girdikleri tarihte tasarruf değerlerini kaybedecekleri ve mukayyet kıymetleriyle zarara geçirilerek yok edileceği, işletme hesabı esasına göre defter tutan mükelleflerin bu madde hükmü kapsamına giren değersiz alacaklarını, gider kaydetmek suretiyle yok edeceği hüküm altına alınmıştır.

Mezkûr madde uygulamasında değersiz alacak; kaybedilmiş, tahsiline imkân kalmamış, değeri sıfıra inmiş bir alacak olup, alacağın bu durumunun, kazai bir hükümle veya kanaat verici bir vesika ile tevsik edilmesi icap etmektedir. Kazai bir hükümden anlaşılması gereken, alacağın tahsili için kanun yollarına başvurulmuş olması, icra takibinin yapılmış bulunması, bu müracaatlar ve takipler sonunda, alacağın ödenmeyeceğine hâkim tarafından hükmedilmiş olması; kanaat verici vesika teriminden ise ödemeyi imkânsız hale getirmiş hal ve sebepler sonucu ortaya çıkmış belgeler anlaşılmalıdır.

Alacağın tahsil güçlüğünün objektif ve inandırıcı belgelerle ortaya konması değersiz alacak uygulaması bakımından önem arz etmekte olup, kanun koyucu tarafından da, değersiz hale geldiği ileri sürülen alacağın ciddi olarak takip edildiğine ilişkin çabaların kazai bir hüküm veya kanaat verici bir vesika ile tevsiki öngörülmüştür.

Bu çerçevede, konkordato tasdiki yukarıda yer verdiğimiz ilkeler çerçevesinde kanaat verici bir vesika olarak değerlendirilip, bu belgenin “mahkeme tarafından onaylandığı/konkordatonun kesinleştiği hesap döneminde” kaybedilen tasarruf değeri ölçüsünde “zarar” olarak dikkate alınabilecektir.

• Ayrıca, konkordato tüm alacaklıları kapsadığından (bazı istisnalar hariç) onlar için de değersiz alacak kuralı işleyecektir.
• Vade konkordatosunda ise, değersiz hale gelen bir tutar bulunmadığından değersiz alacak yoluyla zarar kaydına neden olacak hukuki bir durum bulunmamaktadır.
• Bu anlaşmanın onaylanarak kesinleşmedikçe değersiz alacak olarak dikkate alınması mümkün değildir. Sadece talepte bulunan ama projesi onaylanmamış, tasdik edilmemiş şirketlerden doğan alacaklar için değersiz alacak kaydı atılamaz.
• Konkordato talebinde bulunan ve projesi onaylanan şirketlerden alacakları bulunan şirketlerimizin alacakları için projenin onaylandığı tarihe isabet eden yıl için değersiz alacak olarak zarar kaydı atmalarının doğru olduğu değerlendirilmektedir. (Danıştay 4. Daire, 20.11.1984 tarih, 1984/5259 esas no ve 1984/4206 sayılı kararı: “Konkordato ilanından sonra borçlu ile yapılan ibraname ile alınmasından vazgeçilen alacak, değersiz alacak olarak işlem görür.”(Danıştay 4. Daire, 21.10.1985 tarih, 1982/6564 esas no ve 1986/2643 sayılı kararı: “Konkordato dolayısıyla ibra edilen alacak, değersiz alacak kabul edilebilir.”) (- Danıştay 4. Daire, 11.10.1991 tarih, 1989/1829 esas no ve 1991/3076 sayılı kararı: “Bir alacağın ancak tahsil olanağının kalmadığının kesinleştiği tarihte değersiz alacak olarak zarara kaydedilebilmesi mümkündür.”) 

  TaxAuditingYMM

5520 sayılı KVK'nın kurumlar vergisinden istisna edilen kazançların düzenlendiği 5. Maddesinin (3) numaralı fıkrasında, iştirak hissesi alımıyla ilgili finansman giderleri hariç olmak üzere, kurumların kurumlar vergisinden istisna edilen kazançlarına ilişkin giderlerinin veya istisna kapsamındaki faaliyetlerinden doğan zararlarının istisna dışı kurum kazancından indirilmesinin kabul edilmeyeceği hükmedilmiştir.

KVK'nın 5/3. Maddesinde yer alan söz konusu hüküm sadece KVK'nın 5. Maddesinde düzenlenen istisna kazançları değil, aynı zamanda özel kanunlarda yer alan diğer istisna kazançları da kapsamaktadır.

Söz konusu madde de kurum kazancının tespitinde dikkate alınamayacak olan iki unsurdan bahsedilmektedir.

1. İştirak hisseleri alımı ile ilgili finansman giderleri hariç olmak üzere, kurumlar vergisinden istisna edilen kazançlara ilişkin giderler veya

2. İstisna kapsamındaki faaliyetlerden doğan zararlar.

Bu gider veya zararların istisna dışı kurum kazancından indirilmesi mümkün değildir.

İstisna kazançlar ile diğer faaliyetlerden doğan kazançların, işletme kayıtlarında ayrımının yapılması ve istisna kazançlara ilişkin maliyet ve gider unsurlarının, diğer faaliyetlerden elde edilen kazançlarla ilişkilendirilmemesi  gerekmektedir.

Öte yandan, istisna kapsamındaki faaliyetlerin zararla sonuçlanması halinde, zarar tutarı'' kanunen  kabul edilmeyen gider'' olarak dikkate alınacaktır. Dr. Mustafa Alpaslan

https://www.hurses.com.tr/dr-mustafa-alpaslan-smmm/kurumlar-vergisinden-istisna-edilen-kazanclara-iliskin-durum/haber-22972

Vergi uygulamalarımızda vergi inceleme elemanları  zamanaşımının bitmesine birkaç ay kala dosyayı zamanaşımına uğratmamak  adına  takdir komisyonuna matrah  takdiri için sevk etmektedirler.[1]

Ancak uygulamada, hukuka aykırı bir şekilde, inceleme elemanları tarafından incelenmesine başlanmış veya incelemesi devam eden  mükelleflerin beyanları, sırf zamanaşımını  durdurmak için, vergi matrahı takdiri için  takdir komisyonuna sevk edilmektedir. Bu durum tamamıyla hukuka aykırı olup, bu usul dairesinde yapılan  tarhiyat işlemleri  yasal dayanaktan mahrum kalacaktır. 

Tarh zamanaşımı süresi içerisinde tamamlanamayan vergi incelemeleri sebebiyle  tarh zamanaşımının  sınırlamasından kurtulmak için  takdire sevkin bir çözüm olarak uygulanmasının  ortaya çıkaracağı hukuki sorunlar-problemler gelecek dönemde  sıkça karşımıza gelebilecektir.  Takdir komisyonlarının  çalışmaları ile ilgili sorunları gidermek  yerine takdir süreci ile vergi inceleme süreçlerinin  birlikte paralel çalışması  biçiminde cereyan eden uygulama sorunları giderek ağırlaştırmaktadır. Takdir komisyonun matrah takdiri sürecindeki hukuki eksikliklerin tamamlanması ile zamanaşımı süresinin dolması durumunda  inceleme elemanı tarafından vergi mükellefinin  defter ve belgelerini geri iade edilmesi ve inceleme raporu tanzim edilmeden incelemenin sonuçlandığı hakkında mükellefe bilgi verilmesine yönelik bir düzenlemeye ihtiyaç olduğu artık zorunlu hale gelmiştir. Çünkü, Gelir  İdaresinin yayınlamış olduğu  yeni mükellef hakları  bildirgesinde bu konularda önemli açıklamalar bulunmaktadır.  Ayrıca yeni vergi inceleme yönetmeliğinde bu yönde yeni hükümler getirilmiştir.[2]

Takdir komisyonlarının  görevi  matrah  takdiri  yapmaktır.  Takdir komisyonu  resen tarh usulüne göre bir vergi tarh edebilmesi için ortada  bir vergi inceleme raporu olsa bile VUK 30. md hükmüne göre, vergiye tabi matrahın mutlaka  takdir komisyonu  kanalıyla  takdir ve tespit edilmesi  gerekmektedir.

VUK’nun 30. maddesinin 1. fıkrasında yapılan  düzenleme ile; vergi inceleme elemanlarınca düzenlenen raporlar üzerine, resen vergi tarhı için takdir komisyonlarından karar alma mecburiyeti kaldırılmış ve raporda belirlenen  matrah  üzerinden vergi dairesince vergi tarhına olanak  sağlanmıştır.[3] Bu nedenle, bundan böyle yetkililerce düzenlenecek olan vergi inceleme raporları üzerine yapılacak resen vergi tarhiyatı dolayısıyla artık takdir komisyonlarından karar alınması gereği yoktur.  Sadece takdir komisyonları faaliyetlerine  devam etmekte olduğundan, inceleme raporları dışındaki  takdir işlemleri için  her halükarda  takdir komisyonlarına başvurulacağı hususu gözden  uzak tutulmamalıdır.  Bunların dışında inceleme elemanlarının  tarhiyata  dayanak teşkil edecek miktarı, tanzim edecekleri inceleme raporunda mutlaka  belirtmeleri gerekmektedir.[4]        

Bilindiği üzere, tarhiyat yetkisi tamamıyla vergi dairesine aittir.[5] Takdir komisyonu ve/veya inceleme elemanının tarhiyat yetkisi değil, vergi matrahı takdir yetkisi bulunmaktadır. Yukarıda da ifade edildiği üzere tarhiyat yapma yetkisi sadece ve sadece vergi dairesine aittir. Re'sen vergi matrahı takdir yetkisi bulunan inceleme elemanının bizzat kendisi gibi vergi matrahı takdir yetkisi bulunan takdir komisyonuna yetkisini devretmesi tamamen hukuka aykırıdır. Böyle bir işlem, takdirin takdiri anlamına gelir ki; bu hukuken mümkün değildir. Zira, hukukta takdirin, takdiri olmaz.[6]

Diğer taraftan, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 114 üncü maddesinde, zamanaşımını durdurmak için takdir komisyonuna başvurulması yetkisi münhasıran vergi dairesine verilmiştir. İnceleme elemanının nezdinde vergi incelemesine başlanmış bir mükellefin vergi matrahının takdiri için takdir komisyonuna başvurması hem hukuken hem de kanunen mümkün değildir.[7]

Dolayısıyla, nezdinde vergi incelemesi devam eden mükellefin beyanının re'sen vergi matrahı takdiri için, sırf zamanaşımını kesmek amacıyla, mücerret takdire sevk işlemi 213 sayılı Kanunun 114 üncü maddesinde belirtilen zamanaşımı süresini durdurmaz; 5 yıllık süre geçirildikten sonra ... zamanaşımına uğramış bulunan hesap dönemleri için hukuken tarhiyat işlemi yapılamaz. Öte yandan, sadece zamanaşımını durdurmak için inceleme elemanınca önce dosyanın takdir komisyonuna sevk edilmesinin istenilmesi, zamanaşımı süresi dolduktan sonra inceleme raporunun düzenlenmesi ve bu rapordaki miktarın aynısının alınması suretiyle takdir komisyonunca matrah takdir edilmesi halinde, Vergi Usul Kanununun 113 ve 114 üncü maddelerinin hiçbir hükmü kalmayıp, bu maddelerin işlemesi söz konusu olmayacaktır.[8]

TARH ZAMANAŞIMI VE BİR YARGI KARARI:

Bir başka ifadeyle, vergi incelemesi ve takdir komisyonuna sevk işlemleri birlikte yapılamaz. Çünkü, inceleme elemanının 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30 uncu maddesi uyarınca, tıpkı takdir komisyonu gibi, inceleme raporuyla vergi matrahı takdir yetkisi bulunmaktadır. Vergi matrahı takdiri için, söz konusu yetkinin kullanılması gerekir. Ayrıca, inceleme elemanı tarafından takdir komisyonuna başvurulmasının yasal dayanağı yoktur. Dolayısıyla, vergi incelemesine başlandıktan sonra, vergi matrahı takdiri için takdir komisyonuna başvurularak zamanaşımı süresi uzatılamaz.[9]  Anayasa Mahkemesi tarafından verilen  iptal kararının  gerekçesi  de bu  konuyu  işaret  etmektedir.[10]  213 sayılı VUK md. 114 hükmüne göre  vergi dairesince matrah  takdiri için takdir komisyonuna müracaat  edilmesinin  zamanaşımını  durduracağı  vurgulanmıştır. Ancak, Anayasa Mahkemesi tarafından  verilen  ve  8.1.2010 tarihli  Resmi Gazetede yayınlanan 15.10.2009 gün ve E:2006/95 sayılı karar ile bu  hükmü iptal etmiştir. 

Mükellefler tarafından  kullanılan  defter  kayıt ve belgeler 213 sayılı VUK  md. 253 hükmü gereğince  5 yıl saklanması zorunludur.  Madde hükmüne göre mükellefler  tutmak zorunda oldukları, yevmiye, kebir, envanter ve diğer yasal defterleri ilgili bulundukları yılı izleyen  takvim yılından başlayarak  5 yıl süreyle saklamak  ve  yetkili makamlar tarafından istenildiği takdirde incelemeye  ibraz etmek zorundadırlar.[11]

Vergi Usul Kanununun 253 üncü maddesine göre; defter ve belgelerin ilgili bulundukları yılı takip eden takvim yılından başlayarak beş yıl süre ile muhafaza edilmesi; aynı Kanunun ibraz mecburiyetini düzenleyen 256. maddesine göre de; bu defter ve belgelerin muhafaza süresi içerisinde yetkili makam ve memurların talebi üzerine ibraz ve inceleme için arz edilmesi zorunluluğu bulunmaktadır.

Uygulamada, zamanaşımı süresini, hukuka aykırı şekilde, uzatmak için vergi incelemesi devam ederken, vergi matrahı takdiri için takdir komisyonuna başvurulmakta ve müteakiben düzenlenen vergi inceleme raporlarında, takdir olunan vergi matrahı için çoğunlukla muhafaza ve ibraz süresi geçmiş bulunan defter ve belgeler dayanak gösterilmektedir.

Malum olduğu üzere, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 253 ve 256. maddelerinde aynı Kanunun 114. maddesinin 2. fıkrasında yer alan hükme paralel herhangi bir hüküm bulunmadığı gibi, söz konusu hükme herhangi bir atıf da yapılmamıştır. Dolayısıyla, mükellef tarafından muhafaza ve ibraz süresi geçmiş olan defter ve belgeler rızaen ibraz edilmiş olsa dahi, bu defter ve belgelere müsteniden matrah veya matrah farkı tesis edilmesi hukuken mümkün değildir. Zira, 213 sayılı Vergi Usul Kanunun 113 üncü maddesinin ikinci fıkrasında zamanaşımı, mükellefin bu hususta bir müracaatı olup olmadığına bakılmaksızın hüküm ifade eder denilmiştir. Dolayısıyla, zamanaşımına paralel olarak düzenlenen tüm mükellef ödevleri re'sen dikkate alınmak zorundadır.

SONUÇ:

Sonuç olarak, yeni vergi incelemesi yönetmeliği hükümlerine göre, kısa vergi incelemelerinin 6 ay içerisinde, uzun vergi incelemelerinin ise mutlak surette 1 yıl içinde tamamlanması zorunludur.  Aksi takdirde, mükellef hakları  ihlal edilmiş olacaktır.  Vergi incelemesini yapmaya yetkili olanlar görevlerini yukarıda yer verilen  yeni yönetmeliğe göre, maksimum   6 ay ila 1 yıl  içerisinde bitirmek zorundadırlar.  Aksi takdirde  5 yıl  içinde tamamlanmayıp, bilahare  takdir komisyonuna sevk edilen  dosyaların  akıbeti takdir komisyonları kararına göre yapılan  cezalı tarhiyatlar vergi hukukunda ve mükellef vicdanında önemli yaralar açılmasına neden  olmaktadır.   Doğal olarak, vergi yargısı, yukarıda belirtilen  zorlama  cezalı tarhiyatları  iptal etmektedir.  Hukuk  devletinde  yasalar,  gerek vergi yükümlüleri için ve gerekse  vergi idaresi için  eşit uygulanmak  zorundadır.[12]Nazlı Gaye Alpaslan https://www.hurses.com.tr/av-nazli-gaye-alpaslan/tarh-zamanasimi-5-yilin-uzerine-cikarilamaz/haber-22973

---------------------

[1]Ayrıntılı açıklamalar için  bkz.  ŞAHİN Tayfun, “Zamanaşımı Süresi Dolmak Üzereyken Takdire Sevk Edilen Mükellefler Hakkında Vergi İncelemesi Sürdürülebilir mi?”, Lebib Yalkın Mevzuat Dergisi, Nisan 2012, Sayı:100, s. 22-26

[2]Bkz. 31.12.2010 tarih ve 27802 sayılı Resmi Gazete.

[3]Altındağ YMM Sirküleri 16.05.2011 gün ve  2011/5 sayılı.

[4]213 sayılı VUK md.30, 31.

[5] 213 sayılı VUK md. 20

[6] Sami Selçuk, Kısıtlı Demokrasi Sancılı Hukuk, s.277

[7]Ayrıntılı  açıklamalar için bkz. ALPASLAN Mustafa – SAKAL Mustafa, Vergi Hukuku Uygulaması – I, İzmir, Ocak 2008, s.503.

[8]Danıştay 9 uncu Dairesi'nin 13/03/2007 tarih ve E.2005/5109, K.2007/733 sayılı Kararı, karşı oy gerekçesi.

[9]ÇAKMAK Şefik, Zamanaşımı ve Anayasa Mahkemesi Kararlarının Vergi Uygulamasına Etkisi, Ankara SMMMO Bülten Dergisi, Yıl 21, Sayı:194-2011, s. 71

[10]ÇAKMAK Şefik,  Oluş Mali Hukuk Bürosu,  15.01.2011 tarih ve IV/128 sayılı sirküler.

[11]ALPASLAN Nazlı Gaye, Vergi İhtilafları ile İlgili Makale, Yorum ve İncelemeler, Kanyılmaz Mat., İzmir,2015.

[12]AHİS md.6: adil  yargılanma hakkı. Ayrıntılı açıklamalar için bkz.  İBİŞ Recep, Vergi Yargılamasında Resen Araştırma, Yaklaşım Yayınları, Ankara, 2013, s.73.

Ankara'da özel bir güvenlik şirketinde günde saat 08.30 - 22.00 arası 'kıdemli güvenlik danışmanı' olarak çalışan genç, fazla mesai ücretlerinin ödenmediği gerekçesiyle iş akdini haklı olarak feshetti. Ankara 19. İş Mahkemesi'ne alacak davası açan işçi; hafta tatili kullandırılmadığını, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştırıldığını, talep etmesine rağmen bu çalışmaları karşılığı ücretlerinin ödenmediğini öne sürdü. Davacı işçi, iş sözleşmesinin haklı sebeple sona erdirdiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini talep etti. Mahkemede savunma yapan davalı patron, davacının satış hedeflerine göre prim aldığını, çalışmanın iş yeri dışında (sahada) randevu sistemi ile gerçekleştirildiğini, randevu saatlerini davacının ayarladığını, fazla çalışma yapmadığını iddia etti. Davalı işveren; davacının kendi çalışma saatlerini kendisinin belirlediğini, fazla çalışma yapmış olsa dahi ödenen primler ile fazla çalışma ücretinin karşılandığını, ulusal bayram ve genel tatil günleri çalışma olmadığını belirterek davanın reddini savundu.

Mahkeme, davacının ödenmeyen ücretinin bulunmadığına hükmetti. Serbest zamanlı olarak sahada çalışmasını sürdüren davacının hafta tatili ücreti alacağı, fazla mesai ücreti alacağı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağına hak kazanmadığına karar verdi.

Mahkeme kararında, "Bir an için bunlara hak kazandığı düşünülse dahi davacıya ödenen primlerin hafta tatili ücreti alacağı, fazla mesai ücreti alacağı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağını fazlasıyla karşıladığı, bu bağlamda davacının haklı sebep olmaksızın iş sözleşmesini feshettiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir" denildi.

Mahkeme kararıyla şok olan davacı işçi, Yargıtay'ın kapısını çaldı. Dava dosyasını yeniden inceleyen Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 'içtihat metni' özelliğinde emsâl bir karara imza attı.

Daire, işçinin mal veya hizmet üretiminde daha istekli hale gelmesi ve başarısının artması için işverence ödül niteliğinde verilen ek ödemenin prim olarak adlandırıldığına dikkat çekti. Kararda, primin gayesinin işçinin daha verimli çalışmaya özendirilmesi olduğu hatırlatıldı. Pirimin kişiye mahsus olması sebebiyle ikramiyeden farklı olarak prim ödemelerinin genel bir nitelik taşıması gerekmediği vurgulandı.

Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçinin de bu iddiasını ispatla yükümlü olduğuna dikkat çekilen kararda, "İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle iş yerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir" denildi.

Güvenlik danışmanı olarak sabit ücret ve primle çalışan davacının aldığı primlerin fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücretlerini fazlasıyla karşıladığı gerekçesiyle davacının söz konusu taleplerinin reddine karar verildiği dile getirildi. Kararda şu ifadelere yer verildi:

"Ne var ki, prim ve fazla çalışmalar birbirinden farklı kavramlardır. Davacının aldığı satış primi yaptığı satışlara bağlı olarak davacıya yapılan bir ödeme olup esas itibariyle çalışanı özendirme ve ödüllendirme amacına matuf ek ücret niteliğindedir. Fazla çalışmalar karşılığı yapılan ödemeler ise bizatihi ücretin kendisidir. Fazla çalışma yapılsın veya yapılmasın, iş yeri uygulaması gereği şartlar oluştuğunda prim ödemesine hak kazanıldığı nazara alındığında, prim ödemesinin, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücretleri yerine geçtiği kabul edilerek, söz konusu taleplerin reddi yerinde olmamıştır. Mahkemece, tanık beyanları alınarak varsa fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatillerde çalışma, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde tüm taleplerin reddedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. Temyiz olunan hükmün, bozulmasına oy birliğiyle karar verildi". http://www.milliyet.com.tr/milyonlari-ilgilendiren-karar--ekonomi-2781685/

16 Kasım’da Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Aktif İşgücü Hizmetleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ile üniversite öğrencilerine yönelik Toplum Yararına Programların uygulanmasına ilişkin esaslar belirlenmiş oldu. Genç işsizliğinin yetişkin işsizliğinin iki katı düzeyinde seyrettiği ve iş ilanlarında işveren tarafından adaylardan genellikle “iş tecrübesi” beklendiği düşünüldüğünde, düzenlemenin son derece önemli olduğunu söylemek mümkün. Toplum Yararına Programlar sayesinde pek çok genç ilk kez işgücü piyasasına katılarak hem bir gelir elde edecek hem de özgeçmişinde belirtebileceği bir iş tecrübesi kazanmış olacak.

Türkiye İş Kurumu (İŞKUR) tarafından hazırlanan yönetmelik gereğince, açık öğretim, yüksek lisans ve doktora öğrencileri hariç olmak üzere yükseköğretim öğrencilerinin çalışma hayatıyla tanışmalarını sağlamak ve bu kişilere çalışma disiplini kazandırmak amacıyla toplumsal faydanın yüksek olduğu alanlarda haziran, temmuz, ağustos ve eylül aylarında en fazla üç ay süreyle Toplum Yararına Programlar uygulanabilecek.

- Toplum Yararına Program nedir?

İşsizliğin yoğun olduğu dönemlerde veya yerlerde doğrudan veya yüklenici aracılığıyla toplum yararına bir iş ya da hizmetin gerçekleştirilmesi yoluyla işsizlerin çalışma alışkanlık ve disiplininden uzaklaşmalarını engelleyerek işgücü piyasasına uyumlarını gerçekleştirmek ve bunlara geçici gelir desteği sağlamak amacıyla İŞKUR tarafından uygulanan programlardır.

- Toplum Yararına Çalışma hangi alanlarda uygulanacak?

Yönetmelikte üniversite öğrencilerine yönelik olarak düzenlenecek Toplum Yararına Programların hangi alanlarda uygulanacağı da belirlenmiş durumda. Buna göre, Toplum Yararına Programlar;

Doğanın korunması,

Kültürel mirasın restorasyonu, korunması ve tanıtılması,

Kütüphanelerin bakımı ve düzeni,

Kamu kurumlarının kültürel ve sosyal hizmetlerinin desteklenmesi alanlarında uygulanabilecek.

- Program süresi ne kadar?

TYP uygulama süresi, normalde her bir program için en fazla 9 aydır. Ancak üniversite öğrencilerine yönelik Toplum Yararına Programların süresi en fazla 3 ay olacak. Bu anlamda, üniversite öğrencilerinden oluşan katılımcılar Toplum Yararına Programlardan en fazla 3 ay yararlanabilecekler.

- Uygulama süresi haftada 3 gün

Üniversite öğrencilerine yönelik Toplum Yararına Programların uygulama süresi haftada 3 gün olmak üzere günlük 8 saat şeklinde düzenlenmiş. Bununla birlikte, programa katılan öğrenciler için program boyunca ücretsiz izin süresi en fazla 5 gün olarak uygulanacak. Ücretsiz izin süresi, Toplum Yararına Programlarda normalde 14 gün şeklinde uygulanıyor.

- Dersleri devam eden öğrenci yararlanamaz

Yönetmeliğe göre, Toplum Yararına Programların uygulama süresi içerisinde dersleri devam eden veya zorunlu staj yapmakta olan öğrenciler bu programlardan yararlanamayacak. Dolayısıyla, programların ne zaman düzenleneceği önem kazanıyor.

Ne kadar ücret ödenecek?

Toplum Yararına Programlarda normalde her bir katılımcıya günlük asgari ücret miktarının katılım sağlanan gün sayısıyla çarpımı sonucu bulunacak miktar ödeniyor. Bununla birlikte, bir ay kesintisiz katılım sağlayan kişiler için ödemeler 30 gün üzerinden yapılıyor. Ayrıca, ödeme yapılacak miktar hesaplanırken, hafta tatili günleri de dikkate alınıyor ve bu günlere ait ücret tam olarak ödeniyor.

Üniversite öğrencilerine yönelik Toplum Yararına Programlarda da her bir katılımcıya yapılacak ödeme, yine günlük asgari ücret miktarının katılım sağlanan gün sayısıyla çarpımı yoluyla hesaplanacak. Ancak hafta tatili günleri ve herhangi bir sebeple katılım sağlanmayan günler için üniversite öğrencilerine herhangi bir ödeme yapılmayacak. Cem Kılıç

http://www.milliyet.com.tr/yazarlar/cem-kilic/universitelilere-toplum-yararina-2781603/

Bugün yazımızda dönemler halinde ve sigortalılık statüsüne göre ;

a.)Sürekli İş Göremezlik Geliri

b.)Malullük Aylığı

c.)Yaşlılık  Aylığı

2008/EKİM ÖNCESİNDE MÜLGA KANUNLARA GÖRE AYLIK BAĞLANANLARIN EMEKLİLİK SONRASI ÇALIŞILAN STATÜSÜ'ne göre Kesilip Kesilmeyeceğini tablolar halinde göreceksiniz.

VEDAT İLKİ https://alitezel.com.tr/index.php?sid=yazi&id=9247