Emlak vergisi bazı özellikleri nedeniyle diğer vergilerden ayrılıyor.
Mükellef sayısı itibariyle çok sayıda kişiyi ilgilendiriyor. Taşınmaz sahibi herkes mükellef. Ayrıca geniş muaflıklar içeriyor.
Yerel yönetimler tarafından toplanması nedeniyle, yönetimi genel bütçeye giden vergilerin yönetiminden farklı. Verginin matrahının belirlenmesinde değer tespiti başta olmak üzere takibi, tahsili ve vergi kaçağıyla mücadele açısından her belediye farklı bir yönetim sergileyebiliyor.
Emlak vergisi açısından benim gördüğüm bir özellik de ticari işletmelerde hem mükellefiyet hem de muafiyet ve istisnalar açısından, bu vergide dikkatlerden kaçan konuların özellikle kurumlar vergisi veya katma değer vergisi gibi vergilere göre daha fazla olması. Birçok mükellefiyet, yerel idarelerin yıllar sonra konuyu takip etmesi ile ortaya çıkıyor veya hatırlanıyor. Yanılıyor olabilirim, emin değilim. Bu nedenle makaleyi emlak vergisinde yeni sayılabilecek bir değişikliğe ayırmak ve yükümlülük sahiplerine hatırlatmak istedim.
Emlak vergisi, bina, arsa ve arazilerden alınan bir vergi. Binalar bina vergisine, arazi ve arsalar ise arazi vergisine tabi. Aşağıda bahsedeceğim değişiklik, organize sanayi bölgeleri, serbest bölgeler, endüstri bölgeleri ve sanayi sitelerinde yer alan binaların emlak (bina) vergisiyle ilgili.
Geçici muafiyete son
2017 yılında yapılan düzenlemeye kadar, organize sanayi bölgeleri, serbest bölgeler ile sanayi ve küçük sanat sitelerindeki binalar için 5 yıllık bir geçici emlak vergisi muafiyeti vardı. Düzenlemeye göre, organize sanayi bölgeleri, serbest bölgeler ile sanayi ve küçük sanat sitelerindeki binalar, inşalarının sona erdiği tarihi takip eden bütçe yılından itibaren 5 yıl süre ile geçici muafiyetten yararlanıyor ve bu taşınmazlar için emlak vergisi ödenmiyordu.
1 Temmuz 2017 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanan 7033 sayılı Kanun’un 11. maddesiyle yukarıda özetlenen geçici muafiyet düzenlemesi yürürlükten kaldırıldı. Bu düzenleme Resmî Gazete’de yayımlandığı gün yürürlüğe girdi.
Geçici muafiyet yerine daimî muafiyet
7013 sayılı Kanun’la yukarıda sayılan yerlerdeki binalar için geçici muafiyete son verildi ama bunun yerine yatırımcılar için daha avantajlı olan daimî muafiyet getirildi. Düzenlemenin gerekçesinde, işletmelerin yatırım maliyetlerinin azaltılması amacıyla organize sanayi bölgeleri, serbest bölgeler, endüstri bölgeleri, teknoloji geliştirme bölgeleri ve sanayi sitelerinde yer alan binaların daimî olarak emlak vergisinden muaf tutulduğu belirtiliyor.
Yeni düzenlemeyle geçici muafiyet yerini daimî muafiyete bıraktı ama kapsamı biraz daraldı. Düzenlemeyle, sayılan bölgelerde yer alan binalara kiraya verilmemek şartı ile daimî olarak bina vergisi muafiyeti sağlandı. Bu düzenleme de 1 Temmuz 2017 tarihinde yürürlüğe girdi.
Dolayısıyla, genel olarak geçici muafiyet sürekli muafiyete dönüşürken, kiraya verilen binalar için muafiyet son bulmuş oldu.
Değişikliğin 2017 ve sonraki yıllara etkisi
Emlak Vergisi Kanunu’na göre, binalar için emlak vergisi mükellefiyeti, muafiyete son verildiği tarihi izleyen bütçe yılından itibaren başlıyor. Buna göre, geçici bina vergisi muafiyetinden yararlanan ve geçici muafiyete ilişkin düzenlemenin yürürlükten kaldırılması ile muafiyetleri sona eren, organize sanayi bölgeleri, serbest bölgeler, endüstri bölgeleri, teknoloji geliştirme bölgeleri ve sanayi sitelerinde yer alan ve başkalarına kiralanan binaların bina vergisi mükellefiyetleri, 1 Ocak 2018 tarihinden itibaren başlamış oldu.
Geçici muafiyeti sona eren daimî muaflık kapsamına da girmeyen binaların 2017 yılı bina vergisi ikinci taksiti ödenmedi. 2018 ve sonraki yılların vergisinin ise ödenmesi gerekti.
Emlak vergisi ödeme zamanı
Makaleye son vermeden, emlak vergisinin ödeme zamanını da hatırlatayım. Emlak Vergisi Kanunu’na göre emlak vergisi; birinci taksiti, mart, nisan ve mayıs aylarında, ikinci taksiti kasım ayı içinde olmak üzere iki eşit taksitte ödeniyor. Recep Bıyık
https://www.dunya.com/kose-yazisi/osb-ve-serbest-bolgelerde-kiralanan-binalarin-emlak-vergisi/482605
