5/12/2019 tarihli ve 7194 sayılı Dijital Hizmet Vergisi ile Bazı Kanunlarda ve 375 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun 1 ila 7’nci maddelerinde düzenlenen dijital hizmet vergisi, 1 Mart 2020 tarihinde yürürlüğe girmektedir. Anılan düzenlemelere ilişkin Tebliğ henüz yayımlanmamakla birlikte, hazırlanan Tebliğ Taslağı Gelir İdaresi Başkanlığı’nın internet sitesinde yer almış olup, uygulamaya ilişkin usul ve esaslar konusunda açıklamalar yapılmıştır.

Verginin konusu

Anılan kanun düzenlemelerine göre, Türkiye’de sunulan aşağıdaki hizmetlerden elde edilen hasılat, dijital hizmet vergisine tabidir:

a) Dijital ortamda sunulan her türlü reklam hizmetleri (reklam kontrol ve performans ölçüm hizmetleri, kullanıcılarla ilgili veri iletimi ve yönetimi gibi hizmetler ile reklamın sunulmasına ilişkin teknik hizmetler dâhil)
b) Sesli, görsel veya dijital herhangi bir içeriğin (bilgisayar programları, uygulamalar, müzik, video, oyunlar, oyun içi uygulamalar ve benzerleri dâhil) dijital ortamda satışı ile bu içeriklerin dijital ortamda dinlenmesine, izlenmesine, oynanmasına veya elektronik cihazlara kaydedilmesine veya bu cihazlarda kullanılmasına yönelik dijital ortamda sunulan hizmetler
c) Kullanıcıların birbirleriyle etkileşime geçebilecekleri dijital ortamların sağlanması ve işletilmesi hizmetleri (kullanıcılar arasında bir mal veya hizmetin satılmasına veya satılmasının kolaylaştırılmasına yönelik sunulan hizmetler dâhil)

Yukarıda sayılan hizmetlere yönelik dijital ortamda dijital hizmet sağlayıcıları tarafından verilen aracılık hizmetlerinden elde edilen hasılat da dijital hizmet vergisine tabidir.

Hizmetin Türkiye’de sunulması;

- Hizmetin Türkiye’de sunulmasını,
- Hizmetten Türkiye’de faydalanılmasını,
- Hizmetin Türkiye’de bulunan kişilere yönelik gerçekleştirilmesini veya
- Hizmetin Türkiye’de değerlendirilmesini
ifade etmektedir. Değerlendirmeden maksat;
- Hizmetin karşılığını teşkil eden ödemenin Türkiye’de yapılması veya
- Ödeme yurt dışında yapılmışsa,
- Türkiye’de ödeyenin veya nam ve hesabına ödeme yapılanın hesaplarına intikal ettirilmesi veya
- Kârından ayrılmasıdır.

Ancak, dijital ortamda sunulan reklam hizmetinin Türkiye’de bulunmayan kişilere yönelik gerçekleştirilmesi durumunda hizmet Türkiye’de değerlendirilmiş sayılmaz.

Verginin mükellefi ve vergi sorumlusu

Dijital hizmet vergisinin mükellefi, dijital hizmet sağlayıcılarıdır. Bunların, Gelir Vergisi Kanunu ile Kurumlar Vergisi Kanunu bakımından tam mükellef olup olmaması, dar mükellefiyette söz konusu faaliyetleri Türkiye’de bulunan iş yeri veya daimi temsilcileri vasıtasıyla gerçekleştirip gerçekleştirmemesi dijital hizmet vergisi mükellefiyetine etki etmez, yukarıda sayılan kapsamda hizmet gelirleri varsa vergileme yapılır.

Mükellefin Türkiye içinde ikametgâhının, iş yerinin, kanuni ve iş merkezlerinin bulunmaması hâlleri ile gerekli görülen diğer hâllerde Hazine ve Maliye Bakanlığı, vergi alacağının emniyet altına alınması amacıyla vergiye tabi işlemlere taraf olanlar ile işleme ve ödemeye aracılık edenleri verginin ödenmesinden sorumlu tutabilir. Tebliğ taslağında, dijital hizmet sağlayıcılarının mükellefiyetinin Büyük Mükellefler Vergi Dairesi Başkanlığı nezdinde elektronik ortamda tesis ettirilmesinin uygun bulunduğu belirtilmiştir. Dolayısıyla, mükellef olacakların, ilk kez verecekleri dijital hizmet vergisi beyannamesini vermeden önce, Gelir İdaresi Başkanlığı’nın www.digitalservice.gib.gov.tr adresinde yer alan formu doldurmaları ve mükellefiyetlerini tesis ettirmeleri gerekecektir.

Vergiden muafiyet ve istisnalar

İlgili hesap döneminden önceki hesap döneminde (Hesap dönemi, takvim yılını ifade eder), yukarıda sayılan hizmetlere ilişkin,
- Türkiye’de elde edilen hasılatı 20 milyon Türk Lirası’ndan veya
- Dünya genelinde elde edilen hasılatı 750 milyon eurodan veya muadili yabancı para karşılığı Türk Lirası’ndan,

az olanlar dijital hizmet vergisinden muaftır. Başka bir deyişle; mükellefiyet için, yukarıda belirtilen her iki tutarın da birlikte aşılmış olması gerekir, aksi takdirde muafiyet geçerlidir.

İlgili hesap dönemi (takvim yılı) içerisinde yukarıda yer alan hadlerin her ikisinin de aşılması hâlinde muafiyet sona erer ve haddin aşıldığı vergilendirme dönemini (ayı) takip eden dördüncü vergilendirme döneminden (aydan) itibaren dijital hizmet vergisi mükellefiyeti başlar. Söz konusu hadlerin aşılıp aşılmadığının tespitinde, hesap döneminin (takvim yılının) üçer aylık dönemlerinin sonu itibarıyla ilgili hesap dönemi içinde (takvim yılı başından, içinde bulunulan üç aylık dönemin sonuna kadar) elde edilen kümülatif hasılat dikkate alınır.

Dijital ortamda yapılan aşağıdaki hizmetlerden elde edilen hasılat dijital hizmet vergisinden istisnadır ve bu istisna hizmetlerden elde edilen hasılat yukarıda belirtilen muafiyet hadlerinin tespitinde dikkate alınmayacaktır:

• 406 sayılı Telgraf ve Telefon Kanunu’nun ek 37’nci maddesi kapsamında üzerinden Hazine payı ödenen hizmetler.
• 6802 sayılı Gider Vergileri Kanunu’nun 39’uncu maddesi kapsamında üzerinden özel iletişim vergisi alınan hizmetler.
• 5411 sayılı Bankacılık Kanunu’nun 4’üncü maddesi kapsamındaki hizmetler.
• 5746 sayılı Araştırma, Geliştirme ve Tasarım Faaliyetlerinin Desteklenmesi

Hakkında Kanunu’nda tanımlanan Ar-Ge merkezlerinde Ar-Ge faaliyetleri neticesinde oluşturulan ürünlerin satışı ile münhasıran bu ürünler üzerinden sunulan hizmetler.
• 6493 sayılı Ödeme ve Menkul Kıymet Mutabakat Sistemleri, Ödeme Hizmetleri ve Elektronik Para Kuruluşları Hakkında Kanunun kapsamında yer alan ödeme hizmetleri.

Vergilendirme dönemi, vergi oranı, beyanı ve ödemesi

Dijital hizmet vergisinde vergilendirme dönemi, takvim yılının birer aylık dönemleridir.

Dijital hizmet vergisinin matrahı, ilgili vergilendirme döneminde verginin konusuna giren hizmetler nedeniyle elde edilen hasılattır. Hasılatın döviz ile hesaplanması hâlinde döviz, hasılatın elde edildiği tarihte geçerli olan Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası döviz alış kuru üzerinden Türk parasına çevrilir. Verginin matrahından gider, maliyet ve vergi adı altında indirim yapılmaz. Dijital hizmet vergisi, fatura ve fatura yerine geçen belgelerde ayrıca gösterilmez.

Dijital hizmet vergisi oranı %7.5’tir. Matraha oranın uygulanmasıyla hesaplanan vergiden herhangi bir indirim yapılmaz.

Dijital hizmet vergisi, mükellefin beyanı üzerine tarh olunur. Hazine ve Maliye Bakanlığınca verginin ödenmesinde sorumlu tutulanlar olursa, bu beyan vergi kesintisi yapmakla sorumlu tutulanlar tarafından yapılır. Dijital hizmet vergisi beyannamelerinin tamamının www.digitalservice.gib.gov.tr adresi üzerinden elektronik ortamda gönderilmesi uygun bulunmuştur.

Mükellefler ve vergi kesintisi yapmakla sorumlu tutulanlar, dijital hizmet vergisi beyannamelerini, vergilendirme dönemini takip eden ayın sonuna kadar ilgili vergi dairesine vermekle yükümlüdürler.

Dijital hizmet vergisi, katma değer vergisi mükellefiyeti bulunan hizmet sağlayıcıları için bu vergi bakımından bağlı bulundukları vergi dairesince, bulunmayanlar bakımından Büyük Mükellefler Vergi Dairesi Başkanlığınca tarh olunur.

Beyanname vermek mecburiyetinde olan mükellefler ile vergi kesmekle sorumlu tutulanlar, bir vergilendirme dönemine ait dijital hizmet vergisini beyanname verme süresi içinde öderler. Ödeme; vergi dairelerine ve tahsile yetkili bankalara yapılabileceği gibi, Gelir İdaresi Başkanlığının internet adresi (www.gib.gov.tr) üzerinden tahsile yetkili bankaların banka kartı veya kredi kartı ile de yapılabilir.

Dijital hizmet vergisi mükelleflerince ödenen dijital hizmet vergisi, bu mükellefler tarafından gelir ve kurumlar vergisine esas safi kazancın tespitinde gider olarak indirilebilir. Akif Akarca/Dr. Mehmet Şafak

https://www.dunya.com/kose-yazisi/dijital-hizmetler-vergisi/463524