4857 sayılı İş Kanunu'nda açık bir şekilde çalışan ve işveren arasında yazılı bir şekilde iş sözleşmesi düzenleme zorunluluğu bulunuyor. Ancak yasada süresi bir yıl ve daha fazla olan iş sözleşmelerinin yazılı şekilde yapılması zorunluluğu bulunması gibi farklı bağlayıcı maddeler (Örneğin; 8. madde) mevcut. Çalışma hayatında gerek çalışan gerekse işveren arasında ülkemizde her ne kadar zorunlu olmasa da, gelişen bilinçle birlikte iş sözleşmesi karşılıklı olarak imzalanıyor. Uygulamada sıklıkla karşılaştığımız üzere iş sözleşmelerinin kimi zaman sadece son sayfalarının imzalandığı ya da aradaki bazı sayfaların unutulduğu görülüyor.

Yargıtay'ın 22. Hukuk Dairesi, çalışan ve işveren arasındaki iş sözleşmesinde bir sayfaya atılmayan imzanın tarafları bağlamayacağına ve o sayfada belirtilen maddelerin uygulanmayacağına karar vermiştir. 

İş sözleşmelerinde, çoğu zaman yıllık 270 saate kadar olan fazla mesai çalışmalarının aylık ücrete dahil olduğuna dair sözleşme maddelerine yer veriliyor. Yargıtay'ın 9. ve 22. Hukuk Daireleri bu şekilde iş sözleşmelerinde hüküm olması halinde, yıllık 270 saatlik, aylık 22,5 saat, haftalık 5,2 saatlik sürenin fazla mesai süresinden dışlanması gerektiğine işaret ediyor. Bir başka deyişle haftalık mesai süresinin aylık haftalık 5,2 saati aşmaması halinde fazla mesai ücretine karar vermiyor. 

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi benzeri bir ihtilafta, taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesinde her ne kadar fazla çalışmaların normal ücrete dahil olduğu düzenlenmişse de iş sözleşmesinde bu düzenlemenin yer aldığı sayfada davacı imzasının bulunmaması sebebiyle, bu madde hükmünün çalışanı bağlamayacağını belirtmiş ve yerel mahkeme kararını bozmuştur.* ​

* Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/6404 Esas, 2016/3813 Karar, 15.02.2016 Tarih https://www.kpmgvergi.com