T.C.
GELİR İDARESİ BAŞKANLIĞI
İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı
Gelir Kanunları Usul Grup Müdürlüğü
Sayı : 11395140-105[VUK-1-22879]-177270
Tarih: 17.02.2020
Konu : Vergi Usul Kanununda gün olarak belirlenen sürelerin hesabı.
İlgi : 12/09/2019 tarih ve ... evrak kayıt sayılı özelge talep formunuz.
İlgide kayıtlı özelge talep formunuzun tetkikinde; sevk irsaliyesinde ile fatura kesim tarihinin belirlenmesinde dikkat edilmesi gereken azami 7 günlük süre hesaplanırken sevk irsaliyesinde yer alan düzenlenme tarihinin mi yoksa fiili sevk tarihi mi dikkate alınması gerektiği. ayrıca düzenlenme tarihi ay sonu, fiili sevk tarihi ise sonraki ayda gerçekleşmiş ise fatura kesim tarihinde yer alan azami 7 günlük sürenin hangi tarihe göre hesaplanması gerektiği hususlarında Başkanlığımız görüşü talep edildiği anlaşılmaktadır.
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 229 uncu maddesinde fatura; satılan emtia veya yapılan iş karşılığında müşterinin borçlandığı meblağı göstermek üzere emtiayı satan veya işi yapan tüccar tarafından müşteriye verilen ticari vesika olarak, tanımlanmış, 231 inci maddenin 5 inci bendinde; faturanın, malın teslimi veya hizmetin yapıldığı tarihten itibaren azami yedi gün içinde düzenleneceği, bu süre içerisinde düzenlenmeyen faturaların hiç düzenlenmemiş sayılacağı hüküm altına alınmıştır.
Anılan Kanunun 231 inci maddesinin 5 inci bendindeki "azami" ifadesi ile faturanın mutlaka bu süre içerisinde düzenlenmesi gerektiği belirtilmektedir.
Yukarıda yer alan yasal düzenlemeler uyarınca, mal teslimi ve/veya hizmet ifalarına ilişkin belge düzeninde sürenin gün olarak belirlenmesi sebebiyle 7 günlük sürenin hesabının, malın teslimi veya hizmetin yapıldığı ilk gün hesaba katılmadan takip eden günden başlaması gerekmektedir.
Buna göre; örneğin 31/01/2020 tarihinde düzenlenen sevk irsaliyesi ile teslim edilen mallara ilişkin faturanın 07/02/2020 tarihine kadar (bu tarih dahil) düzenlenmesi gerektiği tabiidir.
Bilgi edinilmesini rica ederim.
2 Eylül 2021 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanan 531 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile 7318 sayılı Kanun’la Vergi Usul Kanunu’nda gerçekleştirilen değişiklikler hakkında açıklamalar yapılmış ve uygulamaya ilişkin usul ve esaslar belirlenmiştir. Buna göre;
- İhrakiye teslimleri hariç olmak üzere,
a) 5015 Petrol Piyasası Kanunu’nun ve 5307 sayılı Kanun kapsamında lisansa tabi faaliyetlerde bulunanların (rafinerici, dağıtıcı, bayi, serbest kullanıcı gibi) kendi aralarında yaptıkları akaryakıt ve LPG teslimleri
b) Tankerlerle veya özel nakliye araçlarıyla taşınmak suretiyle akaryakıt ve LPG otogaz bayii veya istasyonu dışında müşterinin istediği mahalde (yürüttükleri faaliyetlerindeki ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla fabrika, şantiye, nakliye filosu işletmeleri ve benzeri yerlerde) yapılan akaryakıt ve LPG teslimlerinde
fatura, teslim anında düzenlenecektir. Bu uygulama, 1 Ocak 2022 tarihinde yürürlüğe girecektir.
- 5015 sayılı Kanun kapsamında dağıtıcı, madeni yağ veya bayilik (münhasıran ihrakiye bayiliği hariç) lisansı bulunanlar ile 5307 sayılı Kanun kapsamında dağıtıcı veya LPG otogaz bayilik lisansı bulunanların teminat uygulaması kapsamına alınmıştır. Ayrıca özel etiket ve işaretleri kullanma zorunluluğu bulunan ürünlere ilişkin olarak talep edilen ve talepleri Ürün İzleme Sistemi (ÜİS) Uygulama Genel Tebliği’nde yer alan usul ve esaslara göre değerlendirilen özel etiket ve işaretler de teminat karşılığında verilecektir.
Tebliğ’in teminat uygulamasına ilişkin hükümleri yayım tarihinde (2 Eylül 2021) yürürlüğe girmiştir.
