657 sayılı KHK kapsamında her türlü mal varlığı, alacak ve hakkı Hazine’ye devredilen şirket hakkındaki vergi davasının esasının incelenemeyeceği hk.

İstemin Özeti: Davacı adına, 2010/10-12 dönemine ilişkin olarak res’en salınan vergi ziyaı cezalı geçici verginin kaldırılması istenilmiştir.

Vergi Mahkemesince verilen kararda; aynı tüzel kişilik ve teşkilat içinde yer alan Maliye Bakanlığı ve Ankara Vergi Dairesi Başkanlığı’nın aynı davada hem davacı hem davalı taraf olamayacağı ve 667 sayılı KHK kapsamında kapatılan ... Yayıncılık Anonim Şirketinin her türlü mal varlığı, alacak ve hakkı ile Hazine’ye devredildiği, söz konusu 667 sayılı KHK ile şirketin her türlü borçlarından dolayı hiçbir şekilde Hazine’den bir hak ve talepte bulunulamayacağına hükmedildiği dikkate alındığında; iş bu davanın esasını incelemede hukuki yarar bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.

Bölge İdare Mahkemesi’nce; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

Davacı tarafından, 670 sayılı KHK’nın 5. maddesi ile 667 sayılı KHK’nın, KHK ile kapatılan şirketin her türlü borçlarından dolayı hiçbir şekilde Hazine’den bir hak ve talepte bulunulamayacağına ilişkin hükmünün değiştirildiği ve Hazine’den talepte bulunulabileceğinin düzenlendiği, bu kapsamda 371 sayılı Milli Emlak Genel Tebliği uyarınca oluşturulan Komisyon tarafından, şirketin aktif ve pasifinin belirlenmesi açısından şirketin taraf olduğu davaların takibinin uygun olduğunun bildirildiği ileri sürülerek Bölge İdare Mahkemesi’nin kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Karar: Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle;  temyiz isteminin reddine, temyize konu Ankara Bölge İdare Mahkemesi 1. Vergi Dava Dairesi’nin kararının onanmasına, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesi’ne gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, oybirliğiyle karar verildi.