İş Kanunu'na göre, işyerinde işe başladığı günden itibaren, deneme süresi de içinde olmak üzere, en az bir yıl çalışmış olan işçiler yıllık ücretli izne hak kazanmaktadır. Yıllık izin süreleri iş sözleşmeleri ve toplu iş sözleşmeleri ile artırılabilmektedir.

İşveren tarafından yıl içinde verilmiş bulunan diğer ücretli ve ücretsiz izinler veya dinlenme ve hastalık izinleri yıllık izne mahsup edilemeyeceği gibi, izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri de izin süresinden sayılmaz. Yıllık izne rastlayan ulusal bayram ve diğer tatil günlerinin hem izin süresine eklenmesi hem de bu günlere ait ücretlerin ayrıca ödenmesi gerekir.

Hangi günlerin ulusal bayram ve genel tatil günü olduğu 2429 sayılı Kanunla belirlenmiştir. Bu Kanun’a ve İş Kanunu'na göre ise hafta tatili pazar günüdür. İş Kanunu'nun 46. maddesi gereğince, işçilere tatil gününden önceki iş günlerinde çalışmış olmaları şartıyla yedi günlük bir zaman dilimi içinde kesintisiz en az yirmidört saat dinlenme (hafta tatili) verilir. Çalışılmayan hafta tatili hem izin süresine eklenir, hem de bu günün ücreti tam olarak ödenir. Cumartesi günü ise, çalışılıp çalışılmadığına bakılmaksızın iş günü olarak kabul edilir. Bu nedenle cumartesi günleri yıllık ücretli izne dahil edilir ve izinden düşülür.

Cumartesi günü çalışılsın veya çalışılmasın 14 gün izne hak kazanan işçi cumartesi günleri dahil 2 haftalık iznini 14 iş günü olarak kullanır, üçüncü haftanın Çarşamba günü işe başlar. Böylece 2 pazarla birlikte 16 gün izin kullanılmış olur. Lebib Yalkın Yayımları